Main menu:
De slaaf van de duiven..?
INLEIDING - Of is het andersom? Dat de duiven 'onze' slaven zijn? Het is maar aan wie je het vraagt, denk ik. Mijn ex-vrouw die zou zeggen dat ik de slaaf ben van mijn duiven, maar zij en ik konden elkaar niet vinden op dit mannenterrein. Ja, ik weet het: een enkele vrouw doet ook aan de duivensport en sommige nog verrekte goed ook. Dan nog is het een terrein dat door mannen wordt gedomineerd. Is dit erg?: Ja, jammer is het wel, vind ik. Maar voor dit stuk ben ik is iets dieper gaan graven. Om eens iets te vinden wat ik tegen mijn ex had kunnen zeggen. hahaha
Beste S.,
Als ik het eerder had geweten dat duiven feitelijk maar zo weinig aandacht nodig hebben, dan was ik veel eerder hiermee begonnen. Maar ja, gedane zaken nemen geen keer. Jammer dan. Maar achteraf was het toch nog niet jouw sport geworden. Dat snap ik nu ook wel. Want je was er niet voor in de wieg gelegd. En dat moet nu eenmaal als je iets goed wilt doen. En mocht je het interesseren dan heb ik hieronder mijn nieuwe duiven aanpak geschreven.. :
Vast milieu..
Ik weet nu dat duiven een soort van regime en vast milieu willen en ook nodig hebben. Dus niet teveel veranderingen; ook niet qua tijden van eten, drinken en trainen. Plus natuurlijk hun hok, want dat is hun rustplaats. En zoals het woord zegt; daar hoort een ijzige rust qua trek of luchtverplaatsing te zijn. Vandaar, dat sommigen het duivenhok nog meer belangrijk vinden dan zichzelf als duivenmelker. Dus dit nu gezegd hebbende ben ik hard bezig met een duivenhok die uitblinkt in rust op het gebied van de trek- of luchtverplaatsing. Precies, geen tocht. Nu moet ik erbij zeggen dat eigenlijk iedere melker dit weet. Ik was nogal van een buitenren overtuigd. Ja, Nog steeds! Maar dan voor overdag en bij het juiste weertype, dus niet ergens in november met van die enorme windvlagen. Of koude en natte dagen waar je de klamheid tegemoet komt uit je ren, of uit sommige hokken. Klopt! :
Dus alles bij elkaar genomen: een rustig hokklimaat waar duiven en ik het prettig toeven vinden. Ja. Ook dat wordt al heel lang gezegd en geschreven. Zoals ik al zei: een buitenren is eigenlijk ook onmisbaar in mijn ogen. Een ander kan zeggen: aan mijn lijf geen polonaise. Maar zeker voor de vasthouders en jonge duiven (en zelfs duivinnen) blijf ik een fervent voorstander van: Licht, Lucht en Regenwater. Als ze 's avonds en 's nachts maar veilig in een "nachthok" kunnen zitten met een prettig ogend en aanvoelend binnen- of hokklimaat.
Ook het puntje hygiëne is iets waar ik inmiddels heel anders over ben gaan denken. Ik zie aan de duiven in een droge mest hok of ren dat ze er prachtig uitzien, maar dit is maar schijn is mijn ervaring. Ze mogen wat mij betreft best iets minder blinken in de halzen. Zolang de beide ogen maar goed zijn, dus niet te vochtig en zeker niet te overdreven glanzend. Met al belangrijkste leerervaring: de beide pupillen mogen niet van vorm veranderen; wel van grootte.
Nou, ik heb zo alle belangrijkste punten wel gehad, of het moet het voeren en dergelijke zijn. Want ook op dit onderdeel heb ik de afgelopen 1,5 jaar heel veel bijgeleerd. Onder andere dat de duiven enorme zoutvreters zijn, zeker bij het voeren van de jonge duiven. Sowieso is het op peil houden van de elektrolyse van doorslaggevend belang om ze goed in hun vel of gezondheid te brengen.
Ik zou het volgende onderwerp liever hebben overgeslagen. Maar qua medicijnen en artsenbezoek, heb ik ook een flinke deuk opgelopen. Om niet te zeggen: een flinke knieval gemaakt. Dus ik ben nu inmiddels ook een van die melkers, die een enkele keer per jaar op zoek gaat naar de beste medicijnman van de streek, hier in Oost- Groningen. Dat is geen sinecure want de meeste geven zelf al aan geen zin te hebben in een te grote aanloop van ons melkers. Tel uit je winst…uhhh verlies. Want je weet nu eenmaal, dat je al leek niet kunt vertrouwen op een microscoop en een leerboekje: "Hoe word ik een goede duivenmedicijnman..?" Dus zit er niks anders op dan: of het geel en coccidiose uit te roeien in een jaar of 3 door consequent die duiven met gele punten in de bek en anderen met grijze slijmdraden te verwijderen. Om op die manier een bijdrage te leveren aan een zeer sterke duivenstam? Of je kuurt blind 1x per 3 weken tijdens het seizoen.
Wat je niet kunt uitroeien in je eigen duivenstam zijn de Salmonella gerelateerde ziekteverwekkers. Dus paratyfus, adeno en e-coli. Om nog maar te zwijgen over de vogelpest varianten, zoals paramyxo en herpes, zoals ik heb gelezen. Ik ben geen dierenarts want die kunnen veel beter vertellen bij welke bacteriën en virussen we wel moeten enten en/of genezend moeten handelen, dus ik houd me qua medisch gebied vast aan de duivenspecialist De Weert te Breda. Een ander is natuurlijk ook goed, maar door toeval ben ik aan de praat gekomen met dr. Van Wanroy. Maar beter is het om een gespecialiseerde duivenarts hier in de eigen regio te kunnen bezoeken, want Groningen vs Breda. Dat is feitelijk te ver voor mij en mijn buurman, want die rijdt mij. Dus doe ik het nu af per telefonisch spreekuur.
Vakantiespreiding..!
Een van de grootste doornen in haar ogen was het altijd maar rekening "moeten" houden met de duiven. Pas nadat de kinderen groot genoeg waren ben ik daadwerkelijk weer terugbegonnen met de duivensport. Dus, toen de kinderen klein waren had ik ze niet eens. Maar ik mistte ze absoluut in mijn stressvolle werkleven. Een achteraf een verkeerde beslissing genomen. Ik had achteraf er beter aan gedaan om toch vol te gaan voor de duivensport. Ja, de kinderen hadden er ook iets aan kunnen leren, bijvoorbeeld hoe je ook met dieren kunt omgaan. Zonder dat je ze onnodig leed aandoet en nu hebben ze als jeugdige dames op hun begin twintigste pas kunnen zien en merken dat hun vader toch wel heel erg veel van duiven houdt etc. Zoals de oudste van haar asielpoes en de jongste zich altijd bekommert om het welzijn van de natuur en milieu. Beide zijn prima meiden hoor. Maar ik had liever 2 jonge duivenmelksters van ze willen maken waardoor ze nu hier in Groningen waren komen wonen. Tsja, want in een Den Haag en Leiden is toch qua faciliteiten en ruimte haast geen duiven met te houden. De burenirritaties zijn in de Randstad immers niet gering. Maar met een beetje beleefdheid en aanpassen is toch nog heel veel mogelijk. Oké, je kunt niet aan nacht(mee)vliegen doen. Of een hok zetten van 15 meter en 2.85 hoog. Nee. Want anders zitten de buren 365 dagen rond in de schaduw :
Financieel..?
Ik heb het mijn ex gewoon verteld dat ik een weeksalaris had gespendeerd aan 1 kweekkoppel van Belgische origine en kwaliteit en ze was niet echt blij ermee. Of eigenlijk behoorlijk oneens met die 'gekmakerij tussen duivenmelkers.'
Maar als ik pap en bijna graanjonkies had liggen dan smolt ze als sneeuw voor de zon. Ja, maar toch was dat niet genoeg om samen een combinatie te worden. Jaren later kocht ik nog eens voor een hele zak met geld een ronde jongen die ik ook nog eens door eigen toedoen zo goed als verspeelde. Nou, toen was voor haar de maat vol en liet ze toch duidelijk blijken dat dit niet zo langer kon blijven doorgaan, want voor een duif hoef je eens veel geld te betalen, of woorden van gelijke strekking. Ze meende dat je ook met plezier met de duivenport kon bezig zijn. Zonder al die rariteiten erbij. Maar ja. Nu denk ik, zolang na de scheiding: had ik maar iets meer van haar karakter en zij iets meer van mij, dan hadden we van mekaar kunnen leren en begrijpen dat de duivenemoties niet alleen met het verstand zijn af te dekken. Dat er meer duivenemoties zijn die zij niet had kunnen volgen. Is niet erg hoor. Maar als man moet je eigenlijk gewoon veel beter leren denken en praten over je hobby. Wat en waarom die zo belangrijk voor jou is. En misschien daarom ook weer voor je gezin.
Wijsheid achteraf..? Ja..!!! Maar misschien heb jij er iets aan? Dus zorg dat je goed in kaart brengt wat je wilt investeren in JOUW ONTSPANNING of in jouw hobby. En praat hierover met familie, vrienden en als laatste je vrouw en kinderen, want dan heb je alle kritieken al een keer eerder gehoord en van een volwassen antwoord voorzien, want uiteindelijk mag de duivensport niet ten koste gaan van het gezin of de duiven zelf. Maar vergeet niet: waarom wil je spelen met de duiven? WAAROM…!!!??? En als de gezinsleden dit snappen dan moet het wel heel raar lopen dat ze je die emoties willen ontzeggen.
Rob van Hove, Nieuw Scheemda.