Annemarie ging helemaal op in de wereld van paranormale verschijnselen en vermogens, op zoek naar liefde en waarheid. Haar gids (geleidegeest) leidde haar leven. Ze kwam echter in een sociaal isolement terecht. "Mijn leven werd een kille bende waarin ik het verschil niet meer zag tussen goed en kwaad." Vanuit haar ellende roept ze de Oorsprong van haar ziel aan en ontmoet de ware liefde.
Mijn naam is Annemarie Volgers, geboren 27 mei 1976 te
Rotterdam. In mijn zoektocht naar liefde en waarheid heb ik mij 11 jaar bezig gehouden met
paranormale dingen. Dit is een lange en harde weg geweest. Interesse in het paranormale
begon met dingen als het radioprogramma 'Het Zwarte gat', de Chinese waarzegkunst I Tjing
en verhalen die ik hoorde over het paranormale in mijn omgeving en op tv.
Het begon zich te openbaren met de aanwezigheid van 'iets voelen' toen ik ongeveer 12 jaar was. Ik voelde dat er een bepaalde aanwezigheid was, welke ontaardde in een klopgeest (kloppen op de muur, 's nachts het geluid van lopen op de trap, de radio waarbij de geest de volumeknop harder draaide, een kraan die vanzelf begon te lopen, etc.).
Op de leeftijd van ongeveer 14 jaar begon ik gezichten te tekenen, welke later gezichten van geesten (entiteiten) bleken te zijn die ik op tekening had vastgelegd. Daarnaast nam ik activiteiten waar van geesten. Zo zag ik op een ochtend een zwarte arm (van een geest) die onder de bank vandaan kwam. En toen ik 's avonds een keer de trap opliep werd ik tegengehouden, door iets wat ik niet kon zien maar wel kon voelen. Ook heb ik voornamelijk gezichten van geesten/demonen waargenomen en ook wel hun hele gedaante. De eerste complete gedaante nam ik waar op mijn 19e. Ik dacht dat het een overleden opa van een vriend was.
Verder kon ik aura’s waarnemen en dat begon met het zien van m'n eigen aura rond mijn vingers. Ook ervoer ik magnetisme: energie tussen mijn vingers alsof er een magneet tussen zat met aantrekking en afstoting. Ook ben ik me op 19-jarige leeftijd bezig gaan houden met handlijnkunde.
Toen ik ongeveer 21 jaar was heb ik voor het eerst een paranormale beurs bezocht waar ik in aanraking kwam met paragnosten en allerlei vormen van het paranormale, zoals aura's, wicca en toekomstvoorspellen. Na een verbroken relatie ging ik me op mijn 22e volop richten op het paranormale. Ik ontwikkelde mezelf en het werd een fulltime hobby waarbij ik me dag en nacht bezig hield met alles wat paranormaal was:
Ik was zo in de ban van mijn gids dat ik er op los leefde: meer 's nachts leefde dan overdag, mijn opleiding afbrak, geen vaste eettijden had. De gids maakte dat ik het paranormale boven alles stelde en het dagelijkse leven onbelangrijk voor me werd. Zo kon ik me verder verdiepen en ontwikkelen in het paranormale, maar kwam ook in een sociaal isolement terecht. Mijn leven werd een kille bende waarin ik het verschil niet meer zag tussen goed en kwaad. In één jaar tijd ging het erg bergafwaarts.
Toen ik voor de tweede keer naar een paranormale beurs ging, werd mij daar verteld dat ik mijn tweelingziel zou ontmoeten. Ik was hier zo blij om, dat ik me hier compleet op focuste. In twee gevallen ontmoette ik iemand, die door mijn gids en door een paranormaal genezeres werden aangewezen als mijn tweelingziel. Dit bleek echter uit de daaropvolgende contacten niet te kloppen.
Mijn gids ging steeds kwaadaardiger te keer: Meerdere nachten zag ik 'm bij mijn vogelkooi staan en de vogels opjagen totdat ze hun vleugels tot bloedens toe kapot vlogen. Ik had een tekening van een paranormale vrouw gekregen die vertelde dat God hierop stond. Het bleek een duistere geest te zijn. Ik heb de tekening twee weken in huis gehad, brrr. Dit ontdekte ik omdat er wel heel veel misging. Toen ik bijvoorbeeld een keer naar de tekening staarde, pakte mijn gids een bord bami dat naast me stond op en smeet 'm op de grond.
Ik heb die tekening verbrand toen ik ontdekte dat het er toch wel erg duister uitzag. Hij had hetzelfde gezicht als Maitreya. Ik begon langzaam te beseffen dat mijn gidsen niet deugden en net zo min deugden als die tekening.
Toen ik in de zomer van dat jaar totaal geen mensen meer om mij heen had, geen school, geen baantje en volkomen eenzaam was, werd ik stil van binnen. Ik ging beseffen dat er een witte bron was, een witte energie, een oorsprong waar alles uit ontstaan is. Ik dacht: ik moet bij die bron zijn, bij iets of iemand waar onze ziel uit ontstaan is. Langzaam kwam dus het besef dat alles uit die bron vandaan kwam. Ik verdiepte mij volop in de New Age.
Hartje zomer ging ik in mijn eentje naar het park vlakbij mijn huis. Ik zag er groepjes mensen gezellig bij elkaar en verliefde stelletjes. Dit deed enorm veel pijn, omdat ik met geen mens meer contact had. Ik riep in gedachte tot een voor mij onbekende God: Ik weet het echt niet meer. Laat mij liefde zien en laat de ware in mijn leven komen. Het wordt me teveel, laat me eindelijk de ware liefde meemaken, ik kan het niet meer zo! Twee keer tegen de valse ware liefde (tweelingzielen) aanlopen is me te veel, ik weet dat de ware liefde bestaat, laat me hem ontmoeten, ik snap er gewoon niets meer van!
Heel kort daarna heb ik de ware ontmoet en dat is heel speciaal gelopen. Via een chatbox ontmoette ik Marc. Toen ik daarna op bed aan Marc lag te denken, voelde ik rust en liefde en kwamen er spontaan christelijke liederen in mijn hart op. Engelen zongen, zo helder en liefdevol hoorde ik dat. Ik hoorde constant de naam van Jezus. Zijn naam werd geprezen. Het leek wel een uur te duren. Ik huilde, omdat ik tot mijn eigen verwondering berouw had over mijn paranormale bezigheden. Ook had ik het gevoel alsof er stromend water reinigend en liefdevol door mij heen stroomde, alsof er vuil uit mijn leven werd gespoeld.
Huilend, maar met een gevoel van rust en liefde, ben ik in slaap gevallen. Ik maakte een liefde mee die ik nog nooit van mijn leven heb gevoeld, zo geweldig! Het werd de eerste nacht waarin ik echt rustig sliep. Achteraf gezien denk ik dat ik toen de Heilige Geest heb ontvangen. De totale bekering tot Jezus en God kwam een paar maanden later.
Een week nadat ik Marc had ontmoet op internet, heb ik hem in het echt ontmoet. Ik hield me nog wel bezig met paranormale dingen. Als ik echter angstig werd, dan kwamen de gedachten in mij op: Jezus is de waarheid, Jezus geeft rust. Deze gedachten verzon ik niet zelf.
Wat Marc betreft werd ik heen en weer getrokken. De geesten zeiden mij Marc niet in het echt te ontmoeten. Maar iets anders maakte mij duidelijk dat ik Marc wel moest ontmoeten. Twee keer heb ik de relatie met Marc verbroken. Marcs moeder bleek een christin te zijn. Zij vertelde over het christelijk geloof en ik begreep wat zij bedoelde. Op haar uitnodiging ging ik naar een kerstnachtdienst. Op die avond heb ik bewust gekozen om Jezus te volgen. Het werd me duidelijk dat ik moest breken met het paranomale. Ik heb paranormale zaken en lectuur weggedaan.
In het begin dacht ik bij bepaalde gedachten: Is dit van God of is het van geesten. Maar Jezus’ leiding blijkt liefdevol en te vertrouwen. Jezus zei altijd de waarheid, ik hoefde er niet aan de twijfelen. Als klein meisje geloofde ik dat God en Jezus bestonden als in een sprookje uit de Bijbelse verhalen die op de protestants-christelijke basisschool waar ik heen ging, werden verteld. Wat God eigenlijk inhield, wist ik niet. Als ik ooit had geweten dat God zo Liefdevol, eerlijk een waardevol was en hoe diep Jezus helpt en de Heilige Geest werkt had het me veel ellende kunnen besparen. Dit is de reden waarom ik mijn verhaal op internet zet.
Annemarie Volgers, 2001
Gepubliceerd op Keerpunt in 2001. Bewerkt voor Keerpunt door Kees Langeveld.
Wilt u naar aanleiding van dit verhaal reageren naar Keerpunt of wilt u weten hoe ook u kunt veranderen? Stuur een e-mail naar Keerpunt:
Verhalen van mensen die veranderden