Gijs Telkamp (schuilnaam) lijdt aan AIDS, een ziekte die zijn weerstand aantast. In 2000 was zijn weerstand dramatisch gedaald, maar in 2005 weer normaal geworden. In de tussentijd was hij teruggekeerd tot God en was er voor zijn genezing gebeden. Gijs heeft hoop op genezing.
In januari 2000 werd ik met spoed naar het ziekenhuis gebracht, ik was op sterven na dood. Er was door mijn ziekte iets goed mis met mijn weerstand: een gezond mens bezit tussen de 500 en 1500 weerstandcellen, ik had er op dat moment nog maar 2.
Om het zekere voor het onzekere te nemen hebben ze mij toen maar in een kunstmatige coma gelegd. Zouden ze dat niet gedaan hebben zou ik zeker gestorven zijn. Na 6 weken coma en medicatie via infuus was ik wat stabieler geworden en liet men mij uit die coma ontwaken.
Helemaal verzwakt - ik kon nog geen fles cola tillen - begon mijn revalidatie, maar de weerstand bleef laag. Mijn internist zei dat ik mijn handen dicht moest knijpen als ik de 300 cellen ooit zou halen. Na drie maanden mocht ik weer naar huis. Mijn weerstand klom tot ongeveer 200 cellen en wilde daarna niet verder omhoog.
Alles liep niet zoals verwacht: mijn huwelijk strandde en mijn baan raakte ik kwijt. In juli 2001 kwam ik in Arnhem te wonen. Hier leerde ik een echtpaar kennen, schatten van mensen, die beiden vol van Jezus waren. Dit was ik vroeger ook geweest, maar ik was "teruggevallen".
Door een film die ik op tv gezien had, namelijk Left Behind, kwam ik met de vrouw van dat echtpaar in gesprek. Ze zei me dat ze die film kende en dat er in hun gemeente ook zo'n film kwam. Ik had daar wel oren na en ben met hen meegegaan. Na de film werd er een oproep gedaan, of mensen hun leven aan Jezus wilde geven. Nou, ik wilde weer terug naar Jezus, en stak mijn hand op. Met mij ging iemand mee naar voren om te bidden. In het gebed drukte ik mijn bekering tot God uit. Dit was in juli 2002.
Na een paar maanden kwam er in die gemeente een evangelist die daar genezingsdiensten zou houden. Na zijn preek en oproep ging ik naar voren. Hij lende mij de handen op en bad voor mij, ik moest ook bepaalde zinnen nabidden. Het werd heel erg warm in mijn lichaam. Ik huilde en dacht: ik ben genezen of aan het genezen.
Daarna werd mijn weerstand gemeten in het ziekenhuis. Die was 230 cellen, dus weinig verschil. Maar elke 3 maanden nadien steeg ik met 60 cellen per keer. Op 2 maanden na: een keer in de winter, toen zakte ik met 10 cellen, en een keer na een zware griep, eveneens een daling van 10 cellen.
Op 4 juli 2005 zouden we met alle gemeentes wereldwijd drie dagen gaan vasten. Ik wilde meedoen maar kon niet al mijn maaltijden laten staan, dus koos ik voor het laten staan van de lunch, drie dagen geen tv en drie dagen niet chatten. Op diezelfde dag kwam het bericht binnen dat mijn weerstand 500 cellen was, dus ik had het aantal cellen van een gezonde man!
Op deze vastendagen heb ik God geprezen en lof en eer gegeven en ook gehuild van blijdschap. Op woensdag 6 juli vertelde ik tijdens een dienst wat er gebeurd was. Ik was zo blij.
Ik moet nog wel mijn medicijnen slikken. Ik heb God de Vader gebeden of Hij mij duidelijk wil maken wanneer ik genezen ben en die medicijnen mag laten staan. Ik ben ervan overtuigd dat dit zal gebeuren.
Wanneer u ziek bent, wanhoop dan niet. Jezus heeft Zijn leven gegeven en - zo staat in de bijbel - door Zijn striemen is ons genezing gebracht.
Gijs Telkamp, 2005
Bron: ingezonden getuigenis. Om reden van privacy wordt een schuilnaam gebruikt. De echte naam is bij de redactie van Keerpunt bekend.
© Keerpunt 2005
Wilt u naar aanleiding van dit verhaal reageren naar Keerpunt of wilt u weten hoe ook u kunt veranderen? Stuur een e-mail naar Keerpunt:
U kunt een e-mail naar de persoon uit het verhaal sturen. Vermeld dan als onderwerp 'Reactie op je verhaal op Keerpunt' en gebruik het volgende e-mailadres:
G i j s T e l k a m p @ K e e r p u n t . N e t
Verhalen van mensen die veranderden