Hedy Poortius 'sprong op tilt' wanneer hem werd gevraagd te kiezen (voor God of Jezus). "Het liep bij ons zo hoog op dat we verhuisden, om daar vanaf te zijn, weg bij die mensen die ons Jezus wilden opdringen." Lees hieronder Hedy's relaas.
Mijn leven door kwam ik op kruispunten te staan waar ik een
keuze voor God of Jezus moest maken. Ik weigerde dat te doen, want ik wilde alles zelf in
de hand houden en liet mij geen keuze opleggen, en wilde eigenlijk met niemand iets te
maken hebben. Ik sloot me af voor anderen, laat staan dat ik tijd voor iemand nam.
In het appartementencomplex waar ik en mijn vrouw woonden spraken mensen ons aan op de keuze die we moesten maken ten aanzien van Jezus Christus. We hoorden het verhaal aan en dachten: dat loopt wel los, die laten ons wel met rust. Maar we kwamen ze steeds weer tegen. Het is moeilijk elkaar niet tegen te komen als je bij elkaar in hetzelfde appartementencomplex woont.
Het liep bij ons zo hoog op dat we verhuisden, om daar vanaf te zijn, weg bij die mensen die ons Jezus wilden opdringen. Maar het liet ons niet echt met rust. Zo gebeurde het dat ik in Arnhem werd aangesproken, nadat er een evangelisatieteam bezig was iets uit te beelden wat veel publiek trok Ik ging maar op een veilige afstand staan, helemaal achteraan, ver weg bij iedereen. Maar nog net genoeg om toch iets te kunnen horen.
Na de sketch die ze hadden gespeeld, kwam er een man van het podium regelrecht naar mij toe lopen. Ik vond dat vreemd, want ik dacht op een veilige afstand te staan, maar dat hielp dus niet. Hij vroeg mij of ik de Here Jezus kende en ik zei 'niet echt', waarop hij zei: 'Mag ik dan met je bidden?'
Ik wist niet goed wat ik daarop moest zeggen en zei zomaar: 'is goed'. Hij begon daar midden op straat voor mij te bidden, en ik wist mezelf geen houding te geven, maar liet het wel toe. Ik keek zelf verbaasd om me heen. Toen hij klaar was met gebed zei hij: 'zou je een keuze willen maken voor Jezus?' Ik dacht: vanaf hier moet ik het wel weer in eigen hand nemen, anders loopt het weer verkeerd. Dus ik zei, leugenachtig, snel weg te moeten.
Hetzelfde gebeurde in Wageningen. Op bevrijdingsdag 5 mei was er ook een evangelisatiegroep een act aan het opvoeren en werd ik weer aangesproken over of je de Here Jezus kende en bereid was een keuze te maken. Ik dacht, na de vorige ervaring: 'snel wegwezen' en liep maar snel door.
Ik was zo alert op het feit dat zodra er iemand zei 'je moet kiezen', ik helemaal op tilt sprong. Zo kwam ik bij ons in het winkelcentrum een schoolvriend tegen die ik al jaren niet meer gezien had. Hij was op de fiets samen met zijn zoontje. Ik kende hem van vroeger als een verwaarloosde drugsverslaafde die uit een Jehovah-getuigen gezin kwam en wist dat hij zich heel vroeger wel eens verdiepte in de bijbel. Ik wilde het gesprek liever oppervlakkig houden in plaats van daar lang met iemand gaan staan praten, dus vroeg ik hem hoe het ging. Ik dacht nog: dat zijn de veelgevraagde vragen en daarmee houd ik het gesprek wel kort.
Daarop deed hij zijn verhaal en vertelde wie hem uit de goot heeft gehaald. Hij zei dat hij zijn hart voor Jezus heeft geopend en zijn zonden heeft beleden en toen een keuze heeft gemaakt voor Jezus. Ik was heel alert toen hij vertelde dat hij het had over de keuze die hij maakte om Jezus in zijn leven toe te laten, want zodra hij het mij zou vragen, was ik weg. Maar die vraag bleef uit. Ik bleef wel wachten wanneer die vraag zou komen. Maar die kwam niet. Ondertussen kon hij tegen mij getuigen over de Grootheid van God.
Terwijl ik zat te wachten wanneer hij de vraag zou stellen, hebben we daar twee en een half uur staan praten. En geen push van: je moet kiezen. Dit wekte bij mij veel verwarring op. Ik vroeg: 'Waar ga je naar de kerk en hoe laat is de kerkdienst?' Ik vroeg naar zijn adres en zijn telefoonnummer ingeval ik nog meer vragen had. Want ik was met stomheid geslagen dat hij die knellende vraag niet stelde.
Ik ben diezelfde week naar de kerk geweest, en op het eind bij het Avondmaal werd er gevraagd aan nieuwe mensen die in de zaal zitten of die zich bekend willen maken en of ze willen belijden dat ze een kind van God zijn. Toen stond ik op en zei: 'Ik ben Hedy en hoop een kind van God te zijn'.
Ik realiseerde me niet eens wat ik zei, maar bij thuiskomst begon het bij mij te knagen. Geloofde een kind van God te zijn? Ik wilde er zeker van zijn en heb toen bewust de keuze met mijn verstand (waar ik altijd bang voor was om de controle uit handen te geven) gemaakt om Jezus in mijn hart toe te laten.
Ik ben niet in een gelovig gezin grootgebracht. Van huis uit waren mijn ouders wel Nederlands Hervormd, maar ze gingen nooit naar de kerk toe. Als kind van een jaar of zes was ik wel gefascineerd rond kerst en met name Pasen. Naar een Jezus-film op tv kijken, verder dan dat ging het niet.
Ik heb mij in datzelfde jaar laten dopen, wilde me echt overgeven in Jezus handen. Hoe kon ik anders nu ik weet wat Hij voor mij heeft gedaan. Ik steunde altijd op mijn eigen inzichten, mijn eigen normen en waarden, maar die waarden en normen waren niet volgens de inzichten die God in Zijn woord beschrijft. Ik wil niet meer blind varen op mijn eigen inzichten maar op die van God!
Want alzo lief heeft God de wereld, dat Hij zijn eniggeboren Zoon gegeven heeft, opdat een ieder die in Hem gelooft, niet verloren ga, maar eeuwig leven hebbe. Want God heeft Zijn Zoon niet in de wereld gezonden, opdat Hij de wereld veroordele, maar opdat de wereld door Hem behouden worde.
(Bijbel, deel Johannes, hoofdstuk 3 vers 16)
Elke poging die God probeerde had ik afgeslagen en niet toegelaten tot mijn hart, omdat ik voorwaarden stelde. Maar God was geduldig en Zijn liefde onvoorwaardelijk. Hoe kon ik het Offer dat Jezus bracht, weigeren? Dat kon ik niet meer en ik dank God daarom.
Hedy Poortius, 2002.
Bewerkt voor Keerpunt door Kees Langeveld.
Wilt u naar aanleiding van dit verhaal reageren naar Keerpunt of wilt u weten hoe ook u kunt veranderen? Stuur een e-mail naar Keerpunt:
U kunt een e-mail naar de persoon uit het verhaal sturen. Vermeld dan als onderwerp 'Reactie op je verhaal op Keerpunt' en gebruik het volgende e-mailadres:
Verhalen van mensen die veranderden