Een Joodse vrouw komt tot Jezus. "Dit is Degene over wie ik jaren geleden in de Hebreeuwse school gehoord heb." Marsha Rita Onink-Zahm vertelt haar levensverhaal.
Op 16 november 1942 werd in "de Bronx' in de stad New York een meisje geboren dat de naam Marsha Rila kreeg. Haar ouders waren William en Linda Zahm. Zij was de eerste van vier kinderen.
"Wij woonden vlak bij mijn grootouders. Zij hingen het Orthodox-Joodse geloof aan. Op de heilige hoogtedagen en de Sabbat nam mijn grootvader mij mee naar de synagoge en zette mij aan de kant van de tempel waar de vrouwen zaten. (De mannen en vrouwen zaten gescheiden). Ik zal heel stil en luisterde naar het zingen en naar de rabbi die de gemeente in het Hebreeuws toesprak.
Wanneer de dienst geëindigd was kwam mijn grootvader mij halen. We zeiden iedereen gedag (shalom) en gingen onmiddelijk naar grootmama die een feest voor ons bereid had. De maaltijd bestond uit soep, voorgerechten, salade, vers heerlijk eierenbrood, roast beef of gebraden eend of gebraden kip, aardappelen, prinsesseboontjes, koffie, eigengebakken cake en koekjes en nog meer.
In 1945 besloot mijn pa een huis buiten de stad te kopen. Wij hadden en auto model T Ford. Ik kan me nog steeds herinneren hoe we de auto instapten, terwijl mijn pa ervoor stond en aan de slinger draaide om de motor aan de gang te krijgen. Dan reed hij over de witstenen brug naar Long Island. Er waren bijna uitsluitend landwegen. Het huis waarin we gingen wonen was in een woonwijk met een gemengde bevolking (Italiaans, Iers, zwart Joods)
Op een dag besloten mijn vader en moeder dat al hun kinderen een Hebreeuwse school moesten bezoeken, zodat wij de geschiedenis van ons erfgoed zouden leren kennen en over God zouden horen.
Ik was 13 Jaar bij mijn "Bat-Mitzvah" ofwel bevestiging (Dit is hetzelfde als wanneer een jongeman van 13 een man wordt en "Bar-Mitzvahed" wordt). Ik had 6 jaar Hebreeuwse studies achter de rug toen onze rabbi (leraar) tot ons sprak (12 van ons werden "Bat-Mitzvahed" en bevestigd). Hij legde uit dat wij de studies van de Thora (de Mozaïsche wet) hadden, voltooid, evenals de geschiedenis van het Joodse volk. Hij vervolgde, dat het van onszelf afhing of we door zouden gaan met het studeren om nog meer te leren. Ik luisterde ernstig naar hem, omdat hij mijn raadgever was, en erg belezen was wat betrof de bijbelboeken.
In dezelfde straat, tegenover mij, woonde mijn vriendin, Gloria Potito. Gloria was Rooms-Katholiek. Gloria's vader was gestorven. Het gezin waartoe zij behoorden bestond uit haar moeder, haar broer Joey en haar cocker-spaniel die Jazz heette. Ik bracht uren bij haar thuis door. Mevrouw Potito leerde mij het beste Italiaanse voedsel te koken. Wanneer wij aan tafel gingen om te eten was de tafel gedekt als voor een koning. Joey wachtte altijd tot Mevr. Pofito aanzat en dan werd er gebeden. Het voedsel en de handen die de maaltijd hadden bereid werden gezegend en het gebed werd besloten in de naam van de Vader, de Zoon en de Heilige Geest, amen. Dit gaf je zo'n goed gevoel. Na het eten herinnerde Mevr. Potito Gloria eraan om haar tanden te poetsen en dan naar de kerk te qaan om te biechten (Als ze dit niet deed, dan zou ze niet deel kunnen nemen aan de Heilige Mis op zondag) Ik ging dan mee met Gloria.
Terwijl zij in de biechtstoel was, zat ik in een kerkbank en keek naar het kruis, dat voorin de kerk was. Aan het kruis was Jezus. Jezus bloedde uit vele wonden. Zijn zijde was doorstoken, er waren grote spijkers door Zijn handen en voeten geslagen en Hij had een doornenkroon op Zijn hoofd - toch, in die stilte voelde ik vrede terwijl ik naar Zijn kruis keek, maar ik wist niet, noch begreep, wie die Jezus was.
De jaren gingen voorbij, ik was nu 19 getrouwd en had twee fijne kinderen. Mij man Marty werd drie keer naar een andere stad overgeplaatst als zaakwaarnemer voor de maatschappij waarvoor hij werkte; naar Washington D.C, St.Louis, Missouri en tenslotte naar Los Angeles.
Nadat we 7 jaar in Los Angeles hadden gewoond kregen Marty en ik huwelijksproblemen en scheidden we van elkaar. Wat is dat vreselijk. Het is een verwoestend proces waar je met je hele familie doorheen moet. Ik ging in feite door een periode van rouw, zonder te begrijpen waarom ik mij zo ellendig voelde. Ik had me nog nooit zo miserabel gevoeld.
Op een dag telefoneerde mijn zoon Glenn mij op mijn werk (Glenn was ongeveer 10 jaar oud) om mij te vragen hem op te pikken bij het huis van zijn vriendje Stephen, wiens moeder een verjaardagsfeestje voor Stephen hield. Toen ik arriveerde om Glenn op te halen ontmoette ik Dolly en Ron, Stephens ouders. Dolly is een Nederlandse; zij hadden bezoek van wederzijdse vrienden, Mark en Mira en Bill (Wim Onink), voorheen een professionele voetbalspeler uit Holland.
Ik begon met Bill uit te gaan. Met hem voelde ik me weer een mens. Op een dag, een week voor Pasen, dus Palm-Zondag, kwam Bill naar me toe om mij te vertellen dat hij naar de kerk ging, en mij na de kerk zou komen halen. Ik vroeg hem of hij een paar minuten wilde wachten, zodat ik mijn mantel aan kon doen, dan zou ik met hem meegaan!!
Wij liepen de kerk binnen, het was een Presbyteriaanse kerk. Mijn reactie was: Hier is iets verkeerds, want ik zag het kruis voorin de kerk, maar Jezus was niet aan het kruis. Ik geloof dat ik Bill de oren van zijn hoofd zeurde waarom Jezus niet aan het kruis was. Hij bleef mij verzekeren dat het heus in orde was en dat ik naar de preek moest luisteren.
De predikant begon ... het was Pascha en Jezus was in de opperkamer met de 12 discipelen, waar Hij met hen het Pascha vierde . Ik zat op het puntje mijn stoel, mijn leven lang had ik het Pascha gevierd... De predikant ging door: Jezus zei tegen de discipelen dat één van hen die met Hem aan tafel zat, Hem zou verraden... Ook zei Jezus, terwijl Hij het brood brak:
"Dit is Mijn Lichaam dat voor u verbroken is, doe dit tot Mijn gedachtenis".
Daarna zei Hij, terwijl Hij hen de beker wijn toe reikte:
"Dit is het Nieuwe Verbond in Mijn bloed, dat voor velen vergoten is voor de vergeving van zonden. Zo dikwijls u hiervan drinkt, doe dit tot Mijn gedachtenis".
Ik was erg bewogen, want ik had mijn hele leven aan het eind van het Pascha feest (Sedar) gehoord, dat wanneer de Messias op aarde zou verschijnen, Hij het lang beloofde tijdperk van vrede en kalme rust zou inluiden, de komst van vrijheid en vrede voor alle mensen...
De voorganger vervolgde zijn preek en vertelde ons hoe inderdaad een van de 12 discipelen Jezus verried, voor "30 zilverlingen". De Farizeeërs veroordeelden Hem, en de gouverneur van Judea, Pontius Pilatus, had de taak om deze Man te laten kruisigen (hoewel hij geen kwaad in hem vond). Ik huilde. Wij zaten in de achterste kerkbank, en terwijl de tranen over mijn wangen liepen begon ik rond te kijken en zag dat niemand anders huilde.
Na afloop van de dienst was ik zo bedroefd. Ik vroeg Bill wat er daar na met Jezus gebeurde. Hij vertelde mij dat ik de Bijbel moest lezen om het te kunnen begrijpen. Ik had een Bijbel. Het was de Bijbel die ik ontvangen had bij mijn "Bat-Mitzvah" (het Oude Testament). Bill zei" Ik zal een complete BijbeI geven, met het Oude en het Nieuwe Testament erin". Ik had zoveel vragen de volgende dag en had gewild dat er ook op maandag een kerkdienst gehouden werd. Maar ik moest een hele week wachten voordat ik weer naar de kerk kon!
Het werd zondag. De mensen in de kerk waren blij en ze zeiden tegen elkaar "Prijs de Heer, Hij is opgestaan" en dan reageerde men met "Hij is waarlijk opgestaan" Ik ging op dezelfde plaats zitten als de week daarvoor. De preek begon ... Jezus was niet in het graf! De grote steen was weggerold. Jezus was gekruisigd geweest, gestorven, begraven en nedergedaald in de hel. Op de derde dag stond Hij op uit de dood (net zoals Hij van tevoren gezegd had), Hij voer op naar de hemel, en zit nu aan de rechterhand van God de almachtige Vader.
Dit raakte mijn hart aan, want ik realiseerde mij plotseling: Dit is de lang verwachte Messias. Dit is Degene over wie ik jaren geleden in de Hebreeuwse school gehoord heb. Ik voelde de aanraklng van de Heilige Geest, mijn hele wezen werd ermee vervuld en op dat moment was ik wedergeboren.
Ik was schoon, rein, geheeld: ik was veranderd. Door Zijn bloed en opstanding werd mij het eeuwige leven gegeven. Ik aanvaardde de Here Jezus als mijn persoonlijke Redder, en werd gedoopt.
Bill en ik trouwden. Ons leven is een getuigenis geworden, en God blijft in onze levens werken. Onze kinderen weten dat wij anders zijn geworden. Wij bidden dat het licht van God in hun leven zal schijnen en dat zij die vrede mogen vinden die voor altijd blijft.
God werkt in ons leven naar Zijn doel met ons. We zijn door erg moeilijke tijden heengegaan in onze zaak. Maar onze God is getrouw en rechtvaardig. Hij zal ons nooit in de steek laten of verlaten, en wij vertrouwen volkomen op Hem dat Hij ons door het leven zal leiden, terwijl Hij ons vormt naar Zijn volmaakte beeld.
Tot besluit wil ik zeggen dat een lied dat "Vuur van God" heet, door Graig Musseau, mij helpt begrijpen wat en hoe de Here werkt in en door ons. Hier zijn de woorden:
Licht van de wereld, schijn Uw Licht in mijn hart
God van liefde, doordring mijn ziel met Uw genade
opdat ik Uw glorie zal kennen
Uw aangezicht zal zien
Uw hart voel kloppen
en U mijn naam hoor noemen.
Vuur van God, verbrand wat niet hellig is,
Jezus, neem ons hart en maak het nieuw.
Vertrouw Hem. Hij zal u nieuw maken. Ik dank God dat Hij mijn leven tot een getuigenis voor velen maakt.
(...)
Tenslotte bid ik dat allen die dit lezen de liefdevolle genade zullen leren kennen van een God die ons zo lief had, dat Hij gewillig was om Zijn eigen Zoon te geven in de dood, opdat wij zouden leven."
Bron: Nieuw Leven.
Wilt u naar aanleiding van dit verhaal reageren naar Keerpunt of wilt u weten hoe ook u kunt veranderen? Stuur een e-mail naar Keerpunt:
Verhalen van mensen die veranderden