Ik was een afvallige

Michael Milich uit Australië vertelt hieronder zijn verhaal.

lijn_keerpunt.gif (1634 bytes)

Ik ben geboren te Carnarvon in West-Australie. Mijn ouders waren zendelingen. Ze verkochten de boerderij waar we woonden zodat ze een wereldreis konden maken om het Evangelie van Jezus Christus te prediken. De reis duurde twee jaar. Ik was toen nog jaar 4 jaar oud.

Een jaar later vroeg ik, zonder enige dwang van mijn ouders, of de Here Jezus in mijn hart wilde komen. Op schooi leerde ik echter dat Jezus niet bestond en dat de Bijbel vol fabels stond. Ik sprak mijn moeder erop aan en ze zei: "Als je mij niet wilt geloven, vraag dan zelf aan Jezus of Hij echt bestaat". Die avond knielde ik neer en vroeg God: "Here God, als U bestaat, toon me dan waar u woont". Op dat moment openbaarde God Zich op een machtige wijze aan me. Ik weet dat velen het misschien niet zullen geloven wat ik nu ga vertellen, maar Jezus nam me bij de hand en liet me de straten van goud zien waar Hij woonde. Hij beantwoordde het gebed van een oprecht kind dat geloof had.

Ik verkocht drugs aan kinderen en voelde mij niet eens schuldig. Maar het is een feit dat je niet kunt leven op een ervaring met God, want toen ik 13 jaar oud was viel ik van het geloof af. Ik ging om met vrienden die God noch gebod geloofden. Tot mijn 19e jaar was ik afvallig, zoals men dat noemt. Wij - mijn vrienden en ik - waren niet bepaald lieverdjes. We rookten en gebruikten drugs.
Op 15-jarige leeftijd begon ik te drinken. Toen ik 2 jaar later een baan kreeg verspilde ik al het geld dat ik verdiende aan drank en drugs. Soms dronk ik wel voor 50 dollar per avond.

Het ging met mij van kwaad tot erger. Ik ging hard-drugs gebruiken en ging die ook verkopen. Ik verkocht drugs aan kinderen en voelde mij niet eens schuldig. Mijn geweten had ik dichtgeschroeid.
Ik was nogal berucht in de plaats waar ik woonde. `k Wist niet dat er vele christenen en voorgangers waren die voor mij baden.

"Op een dag zal ik wel terugkomen", zei ik tot God. Ik kon mijn dubbelleven een lange tijd voor mijn ouders verborgen houden. Toen mijn vader vroeg of ik rookte had ik dat toegegeven, maar op de vraag of ik drugs gebruikte had ik ontkennend geantwoord. En hij geloofde me. Maar mijn moeder kon ik niet lang voor de gek houden.

Mijn collega's op mijn werk maakten grapjes over me. "Michael heeft z'n leven verknald", zeiden ze. Inmiddels ging ik om met zware drugsdealers en werd ik bij de georganiseerde misdaad betrokken.

"Ik was zo slecht en toch heeft God mij vergeven"

Ik was jong maar toch was ik al een gebroken jongeman. Een meisje brak mijn hart en allerlei andere dingen gingen ook mis in mijn leven. Toen ik aan het einde van mijn latijn was riep ik het uit tot God en ik bekeerde me opnieuw. Ik heb heel veel gehuild omdat ik zo'n spijt had over alle slechte dingen die ik had gedaan. Ik dacht aan de mensen die ik met mijn vrienden bijna had doodgeslagen. Ik dacht aan de mensen die we uit een rijdende auto hadden gegooid. Ik dacht aan de kinderen die ik drugs had verkocht. Ik heb enorm berouw gehad van mijn daden.

Hoe slecht ik ook was, toch heeft God mij AL mijn zonden vergeven. Ik werd met open armen in de gemeente ontvangen. Ze waren blij dat ik in leven was gebleven. Ze zagen een radicale verandering in mijn leven. Binnen twee weken was ik van alle drugs en drank bevrijd.

"We willen in de toekomst met een tent de binnenlanden ingaan om over JEZUS te vertellen"

In Perth gaan we naar de "Zion Christian Fellowship Kerk". Australie is een groot oogstveld. 95 procent van de bevolking zegt christen te zijn, maar slechts 5 procent daarvan gaat naar een gemeente. Velen van die 95 procent zijn religieus en het is moeilijk om hen het Evangelie te prediken, omdat ze vasthouden aan godsdienstige tradities en een levende en persoonlijke relatie met God missen.

We willen "de aboriginals" (de oorspronkelijke bewoners van Australie) graag over Jezus Christus vertellen. We zijn van plan - zo de Here wil - om in de toekomst met een tent naar de binnenlanden te gaan om hen het Evangelie te prediken. De aboriginals aanbidden "Moeder Aarde" en doen veel aan zwarte kunst. Toch zijn ze heel open voor het Evangelie. Ze zien het verschil. De eenvoudigheid van de boodschap spreekt ze aan. We hebben al in diverse plaatsen ge-evangeliseeerd. We hielden laatst in de openlucht een jeugddienst en er kwamen 13 jongeren tot Jezus. Het was geweldig. We hebben reeds machtige wonderen zien plaatsvinden. We merken dat openluchtactiviteiten erg effectief zijn omdat vele mensen de stap naar een kerk te groot vinden. Op de straten kun je ze aanspreken en als ze openstaan, persoonlijk uitnodigen voor een samenkomst.

We zijn verrast over de vele deuren die hier in Nederland voor ons zijn opengegaan. We hebben goede gesprekken gehad tijdens de openluchtactiviteiten en hebben zeven mensen tot de Heer mogen leiden.

"Niemand heeft een geldig excuses om God niet te dienen"

Ik wil tot de lezers van dit artikel zeggen: Het maakt niet uit wat je gedaan hebt, Jezus kan en wil je vergeven. Sommige mensen zeggen: "ik heb zoveel slechte dingen gedaan, God kan mij niet vergeven". Maar als God mij heeft kunnen en willen vergeven dan zal Hij dit ook voor u, voor jou, willen doen.

Misschien ben jij of bent u, die dit leest van God afvallig. Je hebt jezelf allerlei excuses aangepraat waarom je God niet dient. Maar weet je, er is altijd een oplossing voor de problemen en je hebt geen enkel geldig excuus om God niet te dienen.
Kijk terug naar de dag toen je een christen werd. Waarom werd je een christen? Je had een levende realiteit. Vestig je aandacht op die realiteit en niet op allerlei negatieve dingen.


Bron: Nieuw Leven (Johan Maasbach Wereldzending)

Wilt u naar aanleiding van dit verhaal reageren naar Keerpunt of wilt u weten hoe ook u kunt veranderen? Stuur een e-mail naar Keerpunt:

info@keerpunt.net


Lijn ter afscheiding

Home

Klik voor homepage Keerpunt

Verhalen van mensen die veranderden