Ronald Kootkar was zoekende. Op een avond bidt hij een gebed mee met een tv-presentator. Dit wordt het begin van een relatie met Jezus. Hij maakt een gijzeling mee, maar ook bijzondere ervaringen van Gods vrede en liefde. "Ik die niet eens meer wist wat liefde was, ik die zoveel liefde tekort gekomen was in mijn leven, zo gekweld door alle afwijzingen van mensen, ik kreeg daar de mooiste liefde die een mens zich maar zou kunnen wensen."
In mijn leven was ik op zoek naar iets maar ik wist eigenlijk
niet zo goed waar ik naar op zoek was. Was het de liefde die ik zo hard nodig had maar die
eigenlijk niemand me geven wou?
Op een zaterdagavond vond ik een schat die zo ongelooflijk kostbaar zou zijn, meer dan ik ooit had kunnen denken. Deze zaterdagavond zou mijn hele leven veranderen. Omdat ik me weer eens heel erg ellendig voelde, besloot ik me zoals gewoonlijk ook deze avond weer eens flink vol te laten lopen met de gebruikelijke shovelhead alcohol. Ik begon een beetje van tv kanaal naar tv kanaal te zappen, waardoor ik uiteindelijk bij een programma van de EO terecht kwam.
Maar als ik iets niet zag zitten dan was het toch wel die christenen met hun slappe gewauwel. Wegwezen dus. Maar deze keer werd ik getroffen door wat ik zag en hoorde. In het programma zat een voor mij onbekende man die zijn levensverhaal op de televisie vertelde. Tot mijn verbazing was het of deze man mijn verhaal vertelde, in elk geval herkende ik mijzelf heel erg in zijn verhaal. Er was echter één verschil: deze man had hetzelfde als ik mee gemaakt, maar hij straalde van geluk en blijdschap terwijl ik mij daarentegen dood en dood ongelukkig voelde.
Hier moest ik meer van weten. Zijn geheim was eigenlijk heel simpel: hij had Jezus in zijn leven gevraagd. De rest van het programma kan ik mij niet eens meer herinneren. Eén ding wist ik nu wel zeker: deze Jezus waar deze man over sprak, die wil ik ook leren kennen. Gelukkig vroeg de presentator aan het eind van het programma of hij mocht bidden voor mensen die de Here Jezus nog niet kennen. Deze avond gaf ik mijn leven aan Jezus.
Eigenlijk veranderde er vanaf dat moment niet zo heel erg veel, daar ik er eigenlijk weinig tot niets aan deed. Eén ding wist ik echter zeker: ik was nu een christen en Jezus houdt van mij. Bidden deed ik in het begin nauwelijks, maar zonder het echt te beseffen had ik wel degelijk een relatie met Jezus. Ik praatte gewoon met Hem alsof Hij voor mij stond.
Eén ding stond voor mij vanaf het begin wel vast: ik wilde Jezus leren kennen en Hem volgen. Ik zou echter zeker nooit naar een kerk gaan, want - zo redeneerde ik - die christenen zijn het nergens over eens en ze staan elkaar ook nog eens naar het leven zoals de protestanten en katholieken in Noord Ierland. Nee, daar wilde ik niets en dan ook niets mee te maken hebben. Het zou gewoon moeten zijn: Jezus en ik.
Op een dag was ik gewoon op het werk. Er was niet zoveel te doen, dus besloot ik een voetbalblad te lezen, daar ik een fanatieke Feyenoordfan was. Ik las een interview met een buitenlandse voetballer. Deze sprak ondermeer over zijn geloof en vertelde dat hij iedere morgen direct na het opstaan de dag begon met gebed. Ikzelf bad eigenlijk heel erg weinig, maar dit sprak mij om de één of andere reden wel aan en ik besloot deze man te gaan navolgen. Ik zou iedere morgen beginnen met gebed.
Terwijl ik op een ochtend in gebed was gebeurde er iets heel erg bijzonders. Terwijl ik aan het bidden was werd mijn hele slaapkamer verlicht, mijn ogen had ik gesloten maar ik opende deze niet, daar was zo'n enorme vrede om mij en zelfs in mij voelde. Ik ging verder met mijn gebed en toen legde Iemand Zijn rechterhand op mijn linker schouder en daar kwam zo’n enorme kracht van liefde over en door mijn gehele lichaam. Ik die niet eens meer wist wat liefde was, ik die zoveel liefde tekort gekomen was in mijn leven, zo gekweld door alle afwijzingen van mensen, ik kreeg daar de mooiste liefde die een mens zich maar zou kunnen wensen. Wat zeg ik, een mens zou deze liefde die ik daar ervaarde niet eens kunnen geven al zou hij ook willen. Met christenen ging ik niet om, dus mijn verhaal kon ik ook aan niemand kwijt, want men zou zeker denken dat ik een tik van de malle molen had gehad, maar God was mijn leven aan het veranderen en dit zou pas het begin zijn.
Zonder het ook maar te beseffen was ik aan het veranderen. Zo moest en zou ik abonnee worden van de Visie, het programmablad van de EO. Waarom, dat wist ik niet eens. Op een dag zat ik de Visie door te lezen en zie ik een advertentie om met een groepsreis naar Israël te gaan. Dit had onmiddellijk mijn aandacht: het land van de Bijbel, daar kan ik dezelfde bergen en het meer van Gallilea zien die ook Jezus gezien heeft toen hij als mens op deze aarde rondliep. Het zou de Bijbel een stuk dichterbij en duidelijker maken als ik deze plaatsen ook werkelijk met eigen ogen zou kunnen zien. Ik heb direct geboekt en alles verliep zo soepel dat ik al binnen enkele minuten de reis geboekt had.
Maar voor het zover was moest zich eerst nog een ander wonder in mijn leven voordoen voordat ik ook werkelijk aan deze onderneming kon gaan beginnen. Op mijn werk had zich een klein drama afgespeeld. Ik was samen met enkele collega’s overvallen en gegijzeld en in kasten opgesloten. Zelf voelde ik mij heel erg rustig tijdens dit gebeuren. Ik had veel meer te doen met twee vrouwelijke collega’s die beiden zwanger waren. Ik vreesde meer voor hen dan voor mijzelf.
Enkele weken later dacht ik dat ik alles al verwerkt zou hebben. Ik voelde mij gewoon heel rustig en gelaten over alles wat mij overkomen was. Mijn collega’s stonden er verbaasd van dat ik zo makkelijk met het hele gebeuren omging. Ik getuigde dan ook dat ik mijn kracht van Jezus ontving en dat Hij mijn hoop was.
Maar op een ochtend wandelde ik op weg naar mijn werk en daar werd ik overvallen door een enorme boosheid en woede. Ik was zo enorm boos over het onrecht dat mij aangedaan was door de overvallers. Ik had hen niets misdaan en zij bedreigden mij zelfs om mij dood te schieten en om mij daarna ook nog eens van mijn vrijheid te beroven door mij op te sluiten in een kast. Steeds bozer en kwader werd ik, zelfs zo kwaad dat ik bij mijzelf dacht: ,,Had die gast maar geschoten, dan was mij deze ellende in elk geval bespaard gebleven. Weet je wat, daar aan het eind van de straat rijdt de tram altijd met een enorme snelheid door de bocht. Als ik nu zonder te kijken oversteek, is het met mij gebeurd en ben ik toch mooi van alles af”.
Vanaf dat moment had ik het gevoel dat er iemand heel dicht achter mij liep. Ik was al heel geïrriteerd en dan moet men niet zo vlak achter mij lopen. Ik zal deze persoon even flink de waarheid vertellen. Ik draaide mij om en daar stond mij een enorme verrassing te wachten. In plaats van een mens zag ik een werkelijk schittend licht. Het licht had geen menselijke vorm of zo, maar dit was zo ontzettend mooi en er kwam op dat moment zoveel liefde en vrede in mij. Voor ik weer helder na kon denken was alles alweer voorbij, het licht was even plotseling weer weg als het gekomen was. Maar die vrede die bleef en was daar zo sterk aanwezig. Ik hoorde zelfs een stem tot mijn hart spreken: ”Ga eerst naar Israël en zie daarna verder“.
Ook voelde ik in mijn hart opkomen dat ik de daders van deze overval moest vergeven, wat ik dan ook gedaan heb. Ik voelde mij als een echte overwinnaar.
Als ik nu op het gebeuren terugkijk, merk ik dat de Heer deze situatie gebruikt heeft om mij te leren vergeven wat anderen mij aangedaan hadden. Mocht ik ooit in de gelegenheid komen om met de daders van deze overval in gesprek te komen, dan zou ik hen persoonlijk willen vertellen dat ik hetgeen zij mij aangedaan hebben hen vergeven heb. Dit kan alleen maar door de kracht van de levende God. Alle eer aan U alleen.
Ronald Kootkar, 2003
© Keerpunt 2004
Wilt u naar aanleiding van dit verhaal reageren naar Keerpunt of wilt u weten hoe ook u kunt veranderen? Stuur een e-mail naar Keerpunt:
U kunt een e-mail naar de persoon uit het verhaal sturen. Vermeld dan als onderwerp 'Reactie op je verhaal op Keerpunt' en gebruik het volgende e-mailadres:
r k o o t k a r @ m s n . c o m
Verhalen van mensen die veranderden