Zoektocht naar zin en oerkracht

Recensent en radiopresentator Arie Verhoef had een gesprek met Elke en Martin Kamphuis. Elke: "Ik heb mijzelf altijd een christen genoemd. Maar wel eentje die z'n heil zocht in de esoterie. Ik probeerde om in verbinding te komen met hogere krachten, met het goddelijke." Elke vertelt van haar zoektocht naar zingeving.

lijn_keerpunt.gif (1634 bytes)

Elke en Martin Kamphuis
Een tiener op drift. Op blote voeten door Zuid-Amerika. Martin Kamphuis, een echte alternativo. Losgerukt van zijn ouderlijk huis in de toen nog lege Flevopolder. De wereld door met een beetje bagage en een grote leegte in zijn hart. Twintig jaar later spreek ik met hem. Een ex-boeddhist, auteur van het boek Weg van Boeddha. Op weg naar het Nirwana had Jezus hem een halt toegeroepen.

"Zullen we ervoor bidden?" Voor onze neus heeft Martins vrouw Elke een groot stuk taart neergezet. Niet alleen daarover vragen we een zegen, ook over het gesprek dat komen gaat. Martin is voor een paar dagen weer terug in Nederland. Terug in de Flevopolder, waar de populieren inmiddels al hoog naar de hemel wijzen.

Voor zijn Elke heeft Martin de hellingen van de Himalaya verruild voor het vlakke Noord-Duitse land. Hun Nederlands loopt zo nu en dan op de klippen van grimmige germanismen. Maar het gesprek is zo 'veel-versprekend' dat we ons daar moedig overheen zetten.

Spirituele weg

"Mijn ouders zijn hier komen wonen in de Flevopolder toen alles nog leeg en kaal was. Dat landschap was een spiegel van mijn innerlijk. Mijn ouders geloofden niet. En toch had ik het idee dat er meer moest zijn dan dat lege leven. Ik ging op zoek. Eerst naar Zuid-Amerika. Later naar India. En daar kwam ik terecht aan de voeten van een lama.
Die boeddhistische leraar had iets over zich dat mij nieuwsgierig maakte. Hij was altijd vriendelijk. Wat hij had, wilde ik ook hebben. Ik ben bij hem in de leer gegaan. Hij heeft mij de heerlijke ervaring van de leegte proberen duidelijk te maken."

BoeddhaMartin werd een toegewijde discipel van Boeddha. Mediteren, zware lichamelijke oefeningen, alles deed hij om maar verder te komen op weg naar het Nirwana, het gelukzalige Niets waar iedere boeddhist wil komen.

De ravenzwarte krullen van Elke steken scherp af tegen het blonde haar van Martin. Tvee levenslustige mensen. Ik probeer me voor te stellen hoe die twee waren toen zij elkaar voor het eerst ontmoetten. Minder getekend door de jaren. Meer geplaagd door onzekerheid. Elke had man en dochter in Duitsland achter zich gelaten om op zoek te gaan naar zingeving. "Ik wilde een spirituele weg gaan. Toen ik Martin ontmoette, merkte ik dat hij daarin al een stuk verder was dan ik. Ik was heel eenzaam op mijn weg en verlangde naar een partner. Het klikte meteen met hem."

"Ik heb mijzelf altijd een christen genoemd. Maar wel eentje die z'n heil zocht in de esoterie. Ik probeerde om in verbinding te komen met hogere krachten, met het goddelijke. Als ik die bijzondere krachten in mij wist te ontwikkelen, kon ik boven mijzelf uitstijgen, kon ik in contact komen met het goddelijke, met God."

Stond hun verschillende godsdienst niet tussen hen in? Martin: "Nee, ik had altijd gehoopt dat Elke nog een keer een echte christen zou worden. Want ik voelde mij een echte boeddhist. Dat paste goed bij elkaar, dacht ik." Elke: "Esoterie en boeddhisme zijn tamelijk tolerant. Ik vond het veel belangrijker dat Martin op een spirituele weg was dan dat hij boeddhist was."

Zowel in de esoterie als in het boeddhisme is het goede gevoel, de ervaring erg belangrijk. "De aantrekkingskracht van de esoterie," zegt Elke, "is dat je jezelf kunt bedienen van de oerkracht, die er zit in bomen, planten, stenen, etc. Je hebt je leven zelf in handen."
"Dat geldt ook voor het boeddhisme," haakt Martin hierop in. "De Dalai Lama benadrukt steeds weer dat geld en materie niet gelukkig maken. Dat het gaat om het ervaren van geluk. Heel veel mensen zijn daarnaar op zoek. Ik vind het altijd heel griezelig als ook christenen de neiging hebben om steeds meer nadruk te leggen op de ervaring. Daarin proef ik invloed van het boeddhisme."

Successtory van drie dagen

De essentie van het boeddhisme is dat het leven lijden is. Het lijden is zinloos en daarom moet je proberen dat lijden te ontvluchten. Uiteindelijk zou je dan uit moeten komen in het Nirwana. Martin: "Dat is geen makkelijke weg. Ik heb heel veel gemediteerd. Ik heb me eens 60.000 keer op de grond geworpen om mij te reinigen van aardse gedachten. En iedere keer als dat niet lukte, voelde ik me gefrustreerd. De kloof tussen meditatie en werkelijkheid werd steeds breder en dieper."

Ondanks die frustraties bleef Martin op de weg van Boeddha voortgaan. "Ik kan dan ook niet zeggen dat ik Jezus gezocht heb. Hij zocht mij op. Ik verwachtte dat mijn heil uit mijzelf voort zou komen. Maar het kwam van buiten."

Tijdens een reis door Australië ontmoetten Elke en Martin christenen. "Een vrouw vroeg aan Elke of zij met haar mocht bidden. Ik had daar geen enkel bezwaar tegen. Ik wilde graag dat Elke een echte christin werd. Tijdens dat gebed ontmoette Elke Jezus en zag zij in dat zij tot dan toe helemaal niet als een christen geleefd had. Toen wilde die vrouwook met mij bidden. Ik moest haar nazeggen dat ik alle andere religies zou verloochenen. Maar ik was ruim zeven jaar boeddhist. Met heel veel meditatie was ik op een hoger bewustzijnsniveau gekomen. Dat wilde ik niet prijsgeven. Er woedde op dat moment dus een enorm gevecht in mij. En toch heb ik het haar nagezegd. Jezus wilde mij als Zijn na- volger en mijn weerstand smolt weg."

Op één dag werden zij beiden bekeerd. Het duurde drie dagen. Toert diende de realiteit zich aan in een knallende ruzie. Martin: "Wij waren gewoon te drijven op ons gevoel. Als iets goed voelde, was het voor ons goed. Na drie dagen voelden wij ons beiden er heel slecht bij. Toen kwam dus de aanvechting: Dit kan dan de waarheid niet zijn."

Met behulp van andere christenen zijn zij door die fase heen geholpen. Elke besloot ook in relationele zin om schoon schip te maken en haar leven in overeenstemming te brengen met haar christelijke geloof. Zij was bereid om Martin te verlaten, wanneer haar eigenlijke man haar terug wilde hebben. Toen dat niet het geval was en de scheiding definitief was geworden, trouwde zij met Martin.

Lijden

Martin en Elke durven te laten zien dat zij gelukkig zijn. Martin: "In het boeddhisme hebben alle mensen recht op geluk. Dat verwerf je als je het lijden ontvlucht bent. In het christendom is gelukkig worden niet het eerste doel. In Christus kun je een vreugde ervaren die alle wereldlijk geluk te boven gaat. Dat geluk kan zelfs gevoeld worden in het lijden. Anders dan in het boeddhisme is in het christendom het lijden niet zinloos. En waar in het boeddhisme de ervaring van geluk het hoogste doel is, daar staat in het christendom de persoonlijke relatie met God centraal. Alleen bij Hem kom je echt Thuis." Boek van Martin Kamphuis

Arie Verhoef

Eerder gepubliceerd in Visie nr. 44, 2001

Weg van Boeddha; het einde van een pelgrimsreis. Auteur: Martin Kamphuis. Vertaler: Emiel van der Wal. ISBN: 90338 13653.

 

Keerpunt, 2001


Wilt u naar aanleiding van dit verhaal reageren naar Keerpunt of wilt u weten hoe ook u kunt veranderen? Stuur een e-mail naar Keerpunt:

info@keerpunt.net


Lijn ter afscheiding

Home

Klik voor homepage Keerpunt

Verhalen van mensen die veranderden