Horshani, een oude Jood, vindt de Messias. Een keus op leeftijd met gevolgen.
Horshani had heel zijn leven in de synagoge
gediend. Hij was nu 91 jaar en met pensioen. Eens in de maand bezocht hij de
leden van zijn vroegere gemeente en iedereen gaf hem dan een aardigheidje. Op een dag ging
hij een man bezoeken, die een dochter had die vurig geloofde. Ze gaf hem een Nieuwe
Testament. Zijn vreugde was onbeschrijflijk. Ondanks zijn hoge leeftijd had hij nog een
helder verstand. Lezend over Jezus herkende hij in Hem: de Messias voor wiens komst hij
heel zijn leven gebeden had.
Ik ging hem opzoeken, maar we hadden niet veel om over te discussiëren. Door eenvoudig het Nieuwe Testament te lezen, geloofde hij met heel zijn hart. Niet lang daarna kreeg hij regelmatig dezelfde droom. In deze droom zag hij twee mannen die in het wit gekleed waren en er bij hem op aandrongen haast te maken, omdat zijn dagen geteld waren.
Op een. koude winterdag in 1941 kwam hij naar mijn huis. Ik was verrast om hem te zien.
"Wat brengt u er toe om mij op te zoeken, grootvader?" "Ik ben gekomen om
mij te laten dopen", antwoordde hij. Noch het meisje noch ikzelf hadden ooit met hem
hierover gesproken. De beslissing kwam helemaal van hemzelf. Ik wilde graag weten wat er
in zijn hart omging, dus vroeg ik hem: "Waarom wilt u gedoopt worden?"
"Omdat Jezus het ons opgedragen heeft", was zijn antwoord.
Om hem te testen, vroeg ik verder, "En waarom voelt u zich gedrongen om het gebod van
Jezus op te volgen?" Hij werd erg boos: "Jezus is de Zoon van God en we moeten
Hem allemaal gehoorzamen".
Ik ging door met hem te vragen: "Heeft u uw familie verteld dat u gedoopt
wordt?" (Zijn kinderen waren gestorven en zijn kleinkinderen zorgden voor hem.)
"Jawel", antwoordde hij. "En wat zegt uw kleindochter?" "Ze zegt
dat ze mij het huis uitgooit." "En wat doet u dan op uw leeftijd? U kunt niet
meer voor uzelf zorgen." "Dan sta ik buiten op straat in de sneeuw met Jezus,
maar ik zal toch doen wat Hij mij opdraagt."
De oude man was met vlag en wimpel geslaagd voor zijn examen. Ik ging direct voorbereidingen treffen voor de doopdienst. Wij hadden in die dagen 'toevallig' een Messiaanse jodin in huis. Ook zij besloot zich te laten dopen toen ze Horshani 's antwoord hoorde en zo doopte ik beiden.
Dankzij de tussenkomst van de buren, zette de kleindochter haar grootvader die avond niet op straat, maar de volgende dag moest hij wel vertrekken. Maar hij sliep geen enkele nacht op straat. God, Die voor de Israëlieten in de woestijn zorgde, zorgde ook voor Horshani.
Ik gaf hem een Bijbel met een grote letter, zodat hij kon blijven lezen. Als ik hem opzocht, had hij of de Bijbel of een gezangboek in zijn hand. Hij kon onze diensten niet meer bijwonen dus kende hij de melodieën niet, maar dat hinderde hem niet. Hij zong de gezangen op de melodieën van de synagoge. Hij was een hartstochtelijk dienaar van de Heere en getuigde voortdurend van zijn geloof. Hij leefde nog twee jaar.
Op een avond kwam de buurman vertellen dat Horshani op sterven lag. Onmiddellijk ging ik naar zijn huis. In een hoek van de kamer waar de stervende man lag, stond een cantor, die door de familie gehuurd was, om in zijn naam de Vidui te zingen, maar Horshani 's laatste woorden waren: "De Heere Jezus is goed; ik ga naar Hem toe."
Richard Wurmbrand
Bron: Richard Wurmbrand, Horshani vindt Christus, uit: Stem der Martelaren, dec. 2000; uitgave van St. De Ondergrondse Kerk. Eerder verschenen in het boek Joden onderweg door Richard Wurmbrand. Foto: FreeStockPhotos.com.
Wilt u naar aanleiding van dit verhaal reageren naar Keerpunt of wilt u weten hoe ook u kunt veranderen? Stuur een e-mail naar Keerpunt:
Verhalen van mensen die veranderden