De Chinese studente Shouk Yan Hau had identiteitsproblemen. Een vriendin veranderde opvallend. "Ik was heel sceptisch, maar zij straalde echt iets van blijdschap uit, ze was echt veranderd." Later vind Shouk Yan innerlijke rust en leert ze zichelf te accepteren.
Als dochter van Chinese immigranten ben ik in Den
Haag geboren. Mijn vader is met mijn opa in 1965 uit Hongkong gekomen. Mijn vader was
toentertijd 18 jaar en net van de middelbare school af. De broer van mijn opa zocht
personeel voor zijn restaurant in Den Haag en daarom kwamen ze naar Nederland. De
Chinees-Indische restaurants deden het toen erg goed en ze hadden niet veel concurrentie
te duchten van andere buitenlandse restaurants, zoals de Italiaan en de Griek.
Vijf jaar later ging mijn vader terug naar Hongkong om met mijn moeder te trouwen. Al die jaren hadden ze elkaar niet gezien, maar ze hadden toch op elkaar gewacht! Dat vind ik mooi en tegelijkertijd ontroerend. Na hun huwelijk emigreerden ze beiden direct naar Nederland. Later zette mijn vader zelf een restaurant op, verkocht dat dan weer en begon ergens anders opnieuw. Ik denk dat we wel tien keer verhuisd zijn.
Mijn naam Shouk Yan betekent: lief, aardig, zachtmoedig. Mijn vader verzuchtte wel eens tijdens mijn opstandige kinderjaren: 'ik heb je de verkeerde naam gegeven.' Daar kan ik nog om lachen. Mijn volledige naam Shouk Yan Hau in het Chinees schrijf je zo, waarbij de familienaam Hau voorop staat:
Mijn ouders zijn van oorsprong wel Boeddhistisch, maar het Boeddhisme heeft zoveel feestdagen te vieren, daar hadden ze het met hun restaurant gewoon veel te druk voor. Mijn twee broers en ik hadden als kinderen al vroeg de verplichting om in het restaurant mee te helpen. Daardoor leer je aan de ene kant al vroeg verantwoordelijkheid te dragen, maar aan de andere kant mis je een stuk vrijheid om kind te zijn.
Persoonlijk vind ik dat mijn ouders niet strikt aan Chinese tradities hechten. Ze zijn daarin eerder pragmatisch. Over de communicatie tussen de eerste en tweede generatie Chinezen in Nederland valt veel te schrijven. Ik kan zeggen dat naarmate ik ouder werd het communiceren met mijn ouders moeizamer verloopt. De reden daarvoor is enerzijds dat de ontwikkeling van het spreken in het Chinees op een bepaald niveau blijft steken en het Nederlands daarentegen steeds beter wordt, doordat je onderwijs in het Nederlands krijgt. Anderzijds heeft het ook te maken met de plaats en de tijd waarin je opgroeit.
Ik vind het Chinees trouwens een prachtige taal. Het Chinees heeft een veel rijkere woordenschat dan het Nederlands. Als je je gevoelens wilt uitdrukken, heeft het Chinees veel meer mogelijkheden. Mijn wens is dan ook dat ik me in die taal goed kan uitdrukken. Voor mij is het Chinees een gevoelstaal waarin ik me makkelijker mijn emoties kwijt kan, en het Nederlands een verstandstaal geworden.
Mijn oudere broer en ik hebben slechts kort in Den Haag gewoond. Na een heleboel verhuizingen hebben mijn ouders zich uiteindelijk in Goes gevestigd. Na de middelbare schooltijd ben ik in 1992 naar Leiden gegaan om pedagogiek te studeren. Het leek me in die tijd erg aantrekkelijk om zelfstandig te wonen. Praktische dingen, zoals koken, kon ik al. Na mijn studie heb ik in Leiden nog twee jaar gewerkt.
Toen kwam ik tot de conclusie dat ik weliswaar theoretisch goed onderlegd was, maar een stuk praktijkervaring miste. Je hebt dan wel onderwijskunde gestudeerd maar je weet niet precies wat er in de klassen gebeurt. Daarnaast wilde ik ook dicht bij de kinderen staan. Dat is voor mij de redenen om voor de PABO te kiezen als aanvulling op wat ik reeds geleerd heb.
In het begin van mijn studententijd in Leiden ben ik lid geworden van de CNV-jongeren vakbond. Ik had naast mijn studie een bijbaantje. Op een gegeven moment ging ik naar een ledenweekend van die vakbond. Daar ontmoette ik een meisje met wie het goed klikte, ze is nu een vriendin van mij. Die vriendin was zoekende naar iets en op een gegeven moment kwam zij tot bekering.
We hadden na dat weekend onze adressen uitgewisseld en ze begon kort daarna te schrijven over Jezus en dat ze in Hem geloofde. Ik dacht eerst nog: het zal wel overwaaien, het is waarschijnlijk een bevlieging van haar. Ik was heel sceptisch, maar zij straalde echt iets van blijdschap uit, ze was echt veranderd. Daar kwam nog bij dat zij spastisch is, en dat had haar voorheen alleen maar depressief gemaakt. Na haar bekering kon ze dit veel beter accepteren en erover praten met mensen. Ook hierin zag ik dus verandering.
IdentiteitsprobleemZelf had ik in die tijd, en ook al in mijn puberteit, last van identiteitsproblemen. Was ik nu Hollands of Chinees? Op school was ik Hollands, maar als ik thuis in het restaurant kwam was ik Chinees. Ik leefde echt in twee werelden. Ik vroeg me af: wie ben ik nu?
Ik deed allerlei inspanningen om me lekker in mijn vel te voelen, mezelf beter te begrijpen. Zo besloot ik lid te worden van de Chinese Jongeren Organisatie in Rotterdam. Ik ging mee naar hun zomerkampen en werd actief in een commissie. Op die manier leerde ik veel Chinese leeftijdgenoten kennen en maakte vrienden met hen. Daarnaast was ik actief in het uitgaan. Allerlei discotheken, bioscopen en cafés had ik gezien. Ook ging ik veel boeken lezen over de tweede generatie Chinezen die buiten hun vaderland China wonen. Zo zijn er veel Amerikaans-Chinese schrijvers, zoals Amy Tan, die een beeld schetsen van een generatie- en cultuurkloof van Chinezen in Amerika, mensen die zich ontheemd voelen in het land waar ze wonen.
Ondanks de vriendschappen, het vermaak en beter inzicht in mijn situatie kon ik geen blijvende voldoening vinden. Ik bleef me rusteloos voelen. Ik werd telkens op mezelf teruggeworpen en ik ondervond dat ik er alleen voor stond in mijn worsteling. Toen bad ik: O God, als U werkelijk bestaat, dan wil ik wel geloven.
Ik ben toen in Leiden een gemeente gaan zoeken, en daarbij heb ik echt Gods leiding ervaren. Ik heb eerst wel een periode van wachten gekend, waarbij ik bijna de hoop opgaf dat ik een gemeente zou vinden die bij me paste. Toen ging ik informatie opzoeken in de gemeentegids van Leiden en keek bij "religie". Ik zocht er drie onbekende kerken uit. Eerst belde ik de eerste twee telefoonnummers, maar daar nam niemand op. Ik had wel verschillende malen geprobeerd. Uiteindelijk stond iemand mij te woord bij het laatste telefoonnummer op de lijst. De contactpersoon, die ik direct bij de eerste poging al kon bereiken, gaf mij duidelijke informatie over zijn gemeente en hij nodigde me uit om naar een gebedsdienst te komen. Zo kwam ik in 1995 bij een gemeente, 'Vergadering van gelovigen', in Leiden terecht.
Sinds die tijd lees ik met veel interesse de Bijbel en geniet ik van de mooie liederen uit de Geestelijke Liederenbundel waaruit gezongen wordt. Er gaat rust uit van die liederen en ik proef echtheid van het geloof in Christus bij de mensen. Ook heb ik een schriftelijke Bijbelcursus gevolgd om meer van het Woord van God te begrijpen. Op die manier kwam ik erachter wat Jezus heeft gedaan.
Mijn ouders staan niet vijandig tegenover het christelijk geloof, maar ze vinden het wel gek. In oktober van 1995 heb ik me laten dopen. Mijn ouders, mijn oudere broer en veel vrienden zijn naar mijn doopdienst geweest. Daar ben ik ontzettend blij om geweest! Het feit dat God van mij houdt, heeft mij geholpen mezelf te accepteren zoals ik ben. Ik heb hierdoor innerlijke rust gevonden. Dat neemt niet weg dat ik nog steeds moeilijkheden ondervind. Alleen sta ik er niet meer in mijn eentje voor!
Wanneer je dit verhaal leest en je herkent een heleboel dingen terug in je eigen leven, dan waardeer ik het zeer als je de gelegenheid vindt om ervaringen met me uit te wisselen. Ook voor vragen kan je contact per e-mail met me opnemen. Ik beantwoord ze van harte!
Shouk Yan Hau, 2001
Foto's: privé-bezit van Shouk Yan Hau.
Wilt u naar aanleiding van dit verhaal reageren naar Keerpunt of wilt u weten hoe ook u kunt veranderen? Stuur een e-mail naar Keerpunt:
U kunt een e-mail naar de persoon uit het verhaal sturen. Vermeld dan als onderwerp 'Reactie op je verhaal op Keerpunt' en gebruik het volgende e-mailadres:
Verhalen van mensen die veranderden