René van Dijk hoorde via zijn 27MC zendbakkie iemand over Jezus praten. "Ik dacht dat hij niet helemaal lekker was." Later wordt René in zijn hart geraakt door een 'Jezus'-film van regisseur Franco Zefferelli.
Mijn naam is René van Dijk. Ik ben geboren op 13 november 1963
te Poeldijk. Helaas ben ik geboren met een ernstige erfelijke spierziekte genaamd SMA, een
afkorting voor Spinale Musculaire Atrofie. Hierdoor moet ik een elektrische rolstoel
gebruiken om mijzelf te verplaatsen. Ik woon zelfstandig in een aangepaste woning te Den
Haag, en kan voor mijn persoonlijke hulp gebruik maken van 24-uurs beschikbare
oproepkrachten van de Stichting Fokus.
Ik ben gedoopt als kind in de katholieke kerk te Poeldijk. Echter door familieomstandigheden, waaronder het overlijden van mijn vader in 1971 op 46 jarige leeftijd, is de kerkgang en het geloven op zich, in de vergetelheid geraakt. Wel kreeg ik op school godsdienstles en ben ik altijd geďnteresseerd geweest in andere religies, en ben ik open blijven staan voor het bestaan van God.
Eens heb ik een "trap des levens" getekend met veel vraagtekens erbij. Ik was vastbesloten net zolang over de levensvragen na te denken tot ik de oplossing zou vinden. Ik was van mening dat God de god van alle godsdiensten was. Ik vond Jezus een goed iemand, maar zijn persoon zei mij verder weinig. Dit werd echter allemaal anders.
Op een dag hoorde ik op mijn 27mc zendbakkie een jongeman die zei: "Jesus Christus is de Weg, de Waarheid en het Leven. Niemand komt tot de Vader dan door Hem." Ik dacht dat hij niet helemaal lekker was, maar begon een gesprek met hem. Later maakte we een afspraak en vertelde hij over het Evangelie van Jezus Christus waar hij heilig in geloofde. We werden vrienden maar ik bleef erg sceptisch. Dit was in de zomer van 1991.
Op 17 April - Goede Vrijdag - 1992, keek ik op de BRT-zender naar de televisiefilm "Jezus van Nazareth" van regisseur Franco Zefferelli, over het leven van Jezus Christus. Bij het lijdensmoment en stervensuur aan het kruis, werd ik plots geraakt in mijn hart en geest. Ik zag, als een openbaring, in het lijden van Jezus het opnemen van het lijden van de gehele mensheid inclusief dat van mijzelf. Ik begreep meteen dat toen Jezus aan het kruis riep: "Het is volbracht", Zijn bloed voor ons en mij vloeide en ik mijn geest en leven over moest geven aan Hem die het meest nobele heeft gedaan voor de mensheid.
Over hem hebben de profeten gesproken hebben dat Hij komen zou. Hij nam al onze zonden op zich en zoals in de Bijbel, Johannes hoofdstuk 3 vers 16 staat: "Alzo lief heeft God de wereld gehad, dat Hij zijn eniggeboren Zoon gegeven heeft, opdat een ieder die in Hem gelooft, niet verloren gaat, doch eeuwig leven heeft". Toen de Heer mij de betekenis van Zijn sterven aan het kruis duidelijk gemaakt had, mij een stuk kennis had gegeven en ik ten volle inzag dat dit mijn behoudenis inhield, 'stierf' ik en werd ik 'wedergeboren' als Christen. Ik was bewogen door emotie.
Daarna ging ik in de bijbel het evangelie lezen en kreeg ik steeds meer inzicht in ons doel en bestaan op deze aarde. Er werden door Gods woord in de Bijbel veel van mijn levensvragen opgelost, waaronder het ontvangen van het eeuwig leven door geloof in het Levend Woord van onze Heiland Jezus Christus. Hij wil ons gebruiken voor zijn doeleinden, dat houdt in: het evangelie (= Gods goede nieuws) verkondigen, en Gods liefde laten zien.
God zorgde dat er een aantal gelovige vrienden op mijn pad kwamen. Ik ben toen in een aantal verschillende kerken de diensten bij gaan wonen. Er zijn echter zoveel verschillende gemeenten die het geloof in Jezus Christus verkondigen en met even veel verschillende meningen, dat je door de bomen het bos niet meer ziet. Dan denk ik aan wat Paulus zegt in de Bijbel, de eerste brief aan de Corinthiers hoofdstuk 1 vers 12 en 13; "Ik ben van Paulus! Ik van Apollos! Ik van Cephas! Ik van Christus! Is Christus gedeeld? Is Paulus dan voor u gekruisigd, of bent u in de naam van Paulus gedoopt"?
In juni 1996 heb ik mij in een plaatselijke gemeente door een Duitse
voorganger laten dopen door onderdompeling (lees in de Bijbel Romeinen hoofdstuk 6). En
ongeveer 2 weken later ontving ik in een bidstond spontaan de 'doop in de Heilige Geest' en werd ik vervuld met het daarbij behorende teken
van het spreken in 'nieuwe tongen'. Door mijn plotselinge en genadevolle bekering kun je
mij wel tot de evangelische/pinkster christenen rekenenen. In de bestaande katholieke en
protestante kerken is er niet veel aandacht voor dit soort persoonlijke ervaringen.
Mijn vrienden organiseren wel eens een bidstond en bidden met en voor elkaar, voor anderen, maar ook voor noden in de gehele wereld. Fantastisch dat Jezus leeft in veel harten van christenen overal ter wereld en in ieder volk. En dat God nog dagelijks velen mensen naar zich toe trekt, door Het Woord van onze Heer Jezus Christus. Deze zei: "Niemand komt tot de Vader dan door Mij". Want Jezus Christus is de weg, de waarheid en het eeuwige leven.
René van Dijk, 2001
© Keerpunt 2001. Bewerking: Kees Langeveld.
Website van René van Dijk: http://home.filternet.nl/~kjv/
Wilt u naar aanleiding van dit verhaal reageren naar Keerpunt of wilt u weten hoe ook u kunt veranderen? Stuur een e-mail naar Keerpunt:
U kunt een e-mail naar de persoon uit het verhaal sturen. Vermeld dan als onderwerp 'Reactie op je verhaal op Keerpunt' en gebruik het volgende e-mailadres:
k j v @ f i l t e r n e t . n l
Verhalen van mensen die veranderden