Corrupte partijvoorzitter

Een corrupte voorzitter van een plaatselijke communistische partij in China wordt getroffen door de blik van een jonge vrouw die hij had laten arresteren en fusilleren. "Wat een afschuwelijke wereld! dacht ik. Ik voelde me verachtelijk, een gangster. Was dit alles in het leven? Was er geen betere weg?"

lijn_keerpunt.gif (1634 bytes)

Kogel
‘Op het moment dat de kogel haar hoofd binnendrong, besefte ik dat ik de waarheid over Christus te weten moest komen. Ik stond op een paar meter afstand van de jonge vrouw die zojuist was gefusilleerd. Als plaatselijk partijvoorzitter leidde ik de executie. Ik was 37 jaar en in de kracht van mijn leven.

Chinese vlag   Sinds vijf jaar was ik de hoogste partijfunctionaris in mijn woonplaats. Die hoge positie had ik te danken aan mijn staat van dienst als militair. Zoals gebruikelijk in het China onder Deng Xiao Ping had ik mijn positie ten volle uitgebuit. Ik was rijk en door en door corrupt. De communistische ideologie gebruikte ik alleen maar om mezelf te verrijken. Dat deed iedereen toch. Toen vond het bloedblad plaats op het Plein van de Hemelse Vrede. Ik hoorde ervan over de radio. Ik maakte me zorgen, niet zozeer omdat die studenten me iets konden schelen, maar omdat de linkse krachten van de partij misschien weer een anti-corruptiecampagne zouden beginnen. Ik moest oppassen.

   Ik had te veel vijanden die me maar al te graag zouden aangeven. Ik kreeg al spoedig gelijk. Een paar maanden later werden alle plaatselijke partijhoofden ingelicht over de nieuwe ‘wet- en ordecampagne’. We moesten in het komende kwartaal voor een vastgesteld aantal doodvonnissen zorgen. Voor ieder vergrijp was al het aantal vastgesteld. In de categorie ‘verduistering’ haalde ik mijn quotum niet. Dit was een mooie kans om me van een paar vijanden te ontdoen.

   Er was een jonge vrouw die allerlei gegevens over mij verzamelde. Ze was een overtuigd communiste en meedogenloos ambitieus. Ik liet haar arresteren wegens misbruik van fondsen die bestemd waren voor een school. De aanklacht was juist, het verduisterde bedrag was echter klein. De executies vonden plaats op een koude middag in november. Ik las de aanklachten voor en deed een stapje opzij als de veroordeelden gedwongen werden op de grond te knielen. Dan volgde het nekschot.

   Toen de jonge vrouw geknield lag, draaide ze haar hoofd in mijn richting en keek me vernietigend aan. Ik besefte met een schok: ik was veel schuldiger dan zij. Ik had veel meer geld verduisterd dan zij. En nu werd zij doodgeschoten als een misdadiger, terwijl ik geprezen werd als een oplettend partijhoofd. Wat een afschuwelijke wereld! dacht ik. Ik voelde me verachtelijk, een gangster. Was dit alles in het leven? Was er geen betere weg?

Ik moest de waarheid over Jezus Christus te weten zien te komen, flitste het door mij heen. Misschien is daar nog een beetje hoop te vinden. Waarom ik aan Christus dacht, weet ik niet. Misschien kwam het door mijn moeder, die tijdens haar leven vaak bad. Misschien kwam het door sommige partijrapporten, waarin ik had gelezen over de verbazingwekkende groei van de Kerk. In elk geval had ik gehoord dat er in de plaatselijke Driezelf-kerk een toegewijde en bekwame ouderling was. Hij was erg geliefd bij de gemeente en mocht af en toe spreken.

   Bij de dominee hoefde ik niet aan te kloppen met mijn vragen. Die was een atheïst… ik had hem zelf aan die standplaats geholpen. Ik zocht dus uit wanneer de ouderling weer zou preken. Het was de eerste zondag van december. Ik herinner me zijn tekst nog goed. Het was Lukas hoofdstuk 2 vers 14.

‘Ere zij God in den hoge en vrede op aarde bij mensen des welbehagens.’

   Diezelfde week zocht ik de ouderling op. ‘Weet je,’ zei ik, ‘ik snap echt niet waarom jullie je zo druk maken over die Jezus. Hij had hoge morele idealen en stierf voor Zijn principes, maar er zijn genoeg godsdiensten die ook zulke mannen hebben.’ Hij glimlachte en zei: ‘Ben je op zoek naar een god?’ – ‘Ik denk het wel,’ gaf ik toe. Hij vroeg weer: ‘Als je Jezus niet ziet zitten, wat voor een god zoek je dan?’ Ik dacht even na en antwoordde: ‘Ik denk, een god die om te beginnen almachtig is en daarbij ook nog volkomen rechtvaardig.’

   De ouderling vroeg door: ‘En hoe weet je nou of zo’n god in jou geïnteresseerd is?’ Ik zei: ‘Hij moet ook een god van liefde zijn.’ De man daagde mij uit. ‘Als je de God zou vinden die almachtig, rechtvaardig en liefdevol is, zou je Hem dan vertrouwen?’ – ‘Misschien,’ antwoordde ik, ‘maar dan moet ik wel een bewijs hebben dat Hij het alle drie is.’ – ‘Neem deze bijbel,’ zei de ouderling en hij gaf me zijn eigen bijbel, ‘en kom terug als je daarin het bewijs hebt gevonden dat de God van de christenen de God is met die drie eigenschappen.’ Ik nam de bijbel en las binnen een week het Oude Testament uit.

   Drie grote gebeurtenissen sprongen eruit als voorbeeld van de eigenschappen die ik van de ideale God verlangde. Ten eerste liet de schepping een almachtig God zien. In het zondvloedverhaal vond ik het bewijs van Gods rechtvaardigheid. Maar was de liefde te vinden? Die vond ik in het verhaal van de uittocht uit Egypte. Bovendien bleken daar Gods almacht en rechtvaardigheid.

   Ik ging terug naar de ouderling en vroeg: ‘Is het de uittocht?’ Hij antwoordde: ‘Denk je dat die gebeurtenis de grootst mogelijke macht, rechtvaardigheid en liefde bewijst?’ ‘Nee,’ moest ik toegeven. ‘Blijf lezen,’ zei hij.

   Het duurde een week voordat ik tijd had om het Nieuwe Testament te lezen. Al gauw kwam ik de tekst tegen waarover de ouderling had gepreekt. Waarom waren die engelen zo opgetogen? Ze hadden toch de schepping meegemaakt. En de zondvloed en de uittocht. Wat was er zo bijzonder aan de geboorte van Jezus? Terwijl ik verder las, verlichtte de Heilige Geest mijn ogen: Deze Jezus was GOD! Het onvoorstelbare was geschied: God was mens geworden! Dit was een grotere daad dan de schepping van de wereld. God vernederde Zich en kwam Zijn eigen schepping binnen: een machtsdaad van de eerste orde! Maar Hij kwam om onze zonden te dragen. Zijn rechtvaardigheid eiste straf, maar Hij was bereid Zelf die straf te ondergaan. Hij is rechtvaardig en liefdevol!

   Mijn hart stroomde over van geluk. De almachtige God was een God die in Zijn liefde Zijn Zoon gaf voor zondaars zoals ik. Ik huilde en huilde in mijn kleine studeerkamer. Ik beleed mijn zonden. Ik moet urenlang op mijn knieën gelegen hebben. Toen ik eindelijk mijn handen van mijn gezicht nam, was het licht. Ik keek op mijn horloge en plotseling zag ik de datum… het was 25 december! Dat kerstfeest was zo echt. In de kribbe zag ik de oneindige macht, rechtvaardigheid en liefde van God op de meest verheven wijze uitgebeeld.

   Welke andere godsdienst heeft zo’n God? Geen andere godsdienst heeft zoiets zelfs maar kunnen bedenken. Maar dit was geen bedenksel, het was een feit! God had een daad gesteld door het schenken van Zijn Zoon. Wie in Hem gelooft, heeft het eeuwige leven. Ook ik was een nieuwe schepping, opnieuw geboren! Er zou nog veel moeten veranderen in mijn leven. Veel zonden zouden nog beleden moeten worden. Misschien zou ik naar de gevangenis gaan of zelfs worden doodgeschoten voor alles wat ik misdreven had. Het maakte niet uit. Christus was ook voor mij gekomen. Al het andere deed er niet toe. ‘Ere zij God in de hoge!’

Keerpunt, 2003

Met toestemming overgenomen van 'Verhalen bij de Bijbel', CD-ROM van Uitgeverij Medema, Vaassen.
Foto's: Hemera Photo-Objects


Wilt u naar aanleiding van dit verhaal reageren naar Keerpunt of wilt u weten hoe ook u kunt veranderen? Stuur een e-mail naar Keerpunt:

Mail ons

Vermeld daarbij als onderwerp 'Verhaal Chinese partijvoorzitter', dan weten wij op welk verhaal u reageert


Lijn ter afscheiding

Home

Klik voor homepage Keerpunt

Verhalen van mensen die veranderden