Sabina Wurmbrand (1913-2000) leefde onder de terreur van de communistische dictatuur in Roemenie. Ze verrichtte dwangarbeid en lag op zekere dag op sterven. Een bijzondere aanraking richtte haar echter op. Hieronder staat haar relaas.
Ik was dwangarbeidster in een Roemeens
gevangenenkamp en moest, met duizenden andere vrouwen, een groot kanaal graven. ledereen
was erg temeer geslagen. Maar onder ons was een jonge Joodse vrouw, zij was arts, die zich
zo verdrietig voelde, dat zij voor niemand aanspreekbaar was.
Op een dag, liggend op mijn strozak, probeerde ik haar te troosten met de belofte van de Heere aan Abraham. De belofte dat het Joodse volk een grote toekomst tegemoet zou gaan en dat zij zouden worden als het zand der zee en als de sterren aan de hemel. Terwijl ze haar betraande ogen op mij richtte zei ze, "Ja zandkorrels vertrapt door communistische bewakers. Spreek mij niet meer over jouw God." En toen liep zij weg...
Enkele dagen daarna werd ik doodziek wakker en om te voorkomen dat ik dood zou gaan werd ik overgebracht naar een gevangenishospitaal. Er lagen veel vrouwen op sterven, soms met twee of drie in één bed.
's Avonds kwam de directeur en keek om zich heen naar de stervende vrouwen (we zagen er uit als geesten, zoals er nu ook nog zovelen uitzien in de werkkampen van China, Noord Korea en Vietnam) en gaf een toespraak. "Zoals je ziet hebben wij, de communisten, alle macht. We hebben overwonnen en zijn sterker dan God. We hebben ziekenhuizen, medicijnen, doktoren en jullie God, jullie Christus hebben wij niet nodig. Hier mogen jullie Zijn Naam niet eens noemen".
Er viel een doodse stilte en niemand durfde iets te zeggen. Maar de Heilige Geest gaf mij moed, kracht en de juiste woorden. Ik zei: "Meneer de directeur, zolang er ziekte en dood op deze aarde zijn, en u ziet hoe dicht wij allen bij de dood zijn, hebben we God echt nodig. We kunnen niet zonder Jezus Christus. Hij alleen is het, die leven brengt."
De directeur werd razend en er ontstond een woordenwisseling. Maar toen hij niets meer wist te zeggen, liep hij weg en sloeg de deur achter zich dicht. Voor het eerst was er iemand opgestaan tegen deze bruut en de vrouwen omhelsden elkaar van blijdschap.
De volgende morgen kwam één van de bewakers met de mededeling dat ik gezond genoeg was om te werken en ik werd zonder discussie, meer dood dan levend, teruggebracht naar mijn oude gevangenis. De dag erna werd ik met de overigen te voet naar het veld gestuurd om te werken. Ik moest door de anderen kilometers worden gedragen.Ziek, hongerig en omringd door gewapende bewakers en honden. Toen we eindelijk op de werkplek aankwamen, moesten ze me op de grond leggen. Iedereen dacht dat ik ter plekke zou sterven. Niemand mocht bij me blijven.
Maar Jezus deed wat niemand anders mocht. Plotseling stond Hij voor mij. Hij was de wachters gepasseerd en raakte mijn stervende lichaam aan.
En toen de vrouwen in de avond werden teruggebracht, was ik één van hen! Dit ging als een lopend vuurtje door de gevangenis.
Laat in de avond werd ik bezocht door die jonge Joodse vrouw zij wist niet wat zij zag. Deze genezing was een wonder en zij kon niet anders dan erkennen dat de Messias mij had aangeraakt en had genezen en zij kwam tot bekering.
|
Tijdens de Tweede Wereld oorlog.zei een Amenkaanse officier tegen zijn troepen:
"De vijand is voor ons, achter ons, links en rechts. We zijn volledig omsingeld. Deze
keer kan de vijand niet ontsnappen!".
Mogelijkheden om te helpen kunnen en mogen niet opraken. Mensen in grote nood bevinden
zich rondom ons.
Laat ons voor altijd de zonden vergeten die de Heere heeft vergeven.
Laat ons onze menselijke slimheid en technische oplossingen vergeten die nutteloos zijn in
het bereiken van een hart in nood.
Laat ons, onze Heere Jezus en Zijn liefde niet vergeten.
Sabina Wurmbrand
Nawoord
De jodin Sabina Oster werd geboren in 1913 en trouwde in 1936 met Richard Wurmbrand. In
datzelfde jaar kwamen beiden tot geloof in Jezus Christus en werden gedoopt. Tijdens de
Tweede Wereldoorlog werden Sabina's ouders, twee zussen en een broer omgebracht in
concentratiekwampen van de Nazi's. Sabina werkte voor het ondergrondse Roemeense verzet en
smokkelde vele Joodse kinderen uit de ghetto's.
Tijdens de Russische bezetting smokkelde ze goederen en voedsel naar de vluchtelingen in
Boedapest. In 1946 zette ze een gaarkeuken op in Boekarest, waar dagelijks 1000 mensen soep
kregen tijdens een periode van droogte.
Haar man Richard werd in 1948 gearresteerd door de communistische regering. Sabina
moedigde vele jonge christenen door de gaan met hun ondergrondse christelijke
activiteiten. Ze werd in 1951 gearresteerd en naar een werkkamp voor gevangen gebracht in
de Donaudelta. Daar moest ze elke dag karren met zware stenen in- en uitladen. Ze zat drie
jaar gevangen. Daarna volgde nog verschillende jaren huisarrest.
In 1966 wist zij en haar gezin uit Roemenie te ontsnappen. In het buitenland zette ze zich
met haar man in voor verdrukte christenen. Ze publiceerde een boek Richards vrouw.
In 2000 overleed ze.
Kees Langeveld, Keerpunt 2002
Bron: De Sterm der Martelaren, september 2000. Foto's: St. De Ondergrondse Kerk.
Wilt u naar aanleiding van dit verhaal reageren naar Keerpunt of wilt u weten hoe ook u kunt veranderen? Stuur een e-mail naar Keerpunt:
Verhalen van mensen die veranderden
