Vredig gevoel

Bertus Visser (schuilnaam) leefde geen spectaculair leven. De sleur in zijn huwelijk deed hem uitwijken naar een vereniging. Drank, kaartspel en Candy's had hij. In gesprek met een gelovige collega gebeurt er echter iets vreemds van binnen: een vredig gevoel komt er. Het leven van Bertus begint te veranderen.

lijn_keerpunt.gif (1634 bytes)

Twee jaar geleden is mijn leven totaal veranderd. Ik leefde niet echt een spectaculair leven. Ik ben getrouwd en heb twee kinderen. Ik was niet zo’n stapper, wel soms met collega’s, maar ik was meestal gewoon thuis met mijn muziek en mijn biertje(s). Om de sleur van het huwelijk te ontvluchten zocht ik na een aantal jaren een uitvlucht.

   Het begon eigenlijk onschuldig: ik had een vereniging gevonden, waar ik op vrijdag naar toe ging. Dat was wel leuk en het werd ook gezellig. Later ging ik meer voor de sociale contacten. Maar langzamerhand werd de vereniging voor mij een kaart- en gietvereniging. Op het laatst dronk ik behoorlijk veel en stapte soms vervolgens in de auto! Meestal ging ik op mijn brommertje, dan kon er niet zoveel gebeuren (dom). Thuisgekomen kroop ik dan ook nog achter mijn computer om nog ff te klaverjassen. Heeeeel gezellig, meestal ieder weekend. Meestal bleef ik tot 's ochtends zitten, met een halve krat bier. Mijn gezin had meestal niets meer aan mij.

   Een keer is het zo erg geweest dat ik van een ander moest horen dat ik een paar uur als een dweil op de grond had gelegen, terwijl ik in de veronderstelling was dat ik van de club gewoon gelijk naar huis was gereden. Vreeeeselijk! Ik schaamde me kapot. Toen kwam bij mij wel een besef dat ik rustiger aan moest doen. Daarom ging ik al minder naar de club en bleef meer thuis en dronk wel wat minder. Maar ik bleef nog wel steeds laat achter de computer kaarten (of porno kijken, wat ik ook wel veel deed).

   Ik ben altijd wel opvliegerig geweest als ik boos was, maar ik heb gelukkig nog nooit mijn vrouw geslagen. Er zijn wel wat dingen gesneuveld in huis. Mijn vrouw en ik leefden eigenlijk langs elkaar heen. We hadden soms om de stomste dingen ruzie, of om de kinderen of om de familie. Maar Godzijdank bleven we toch altijd bij elkaar, hoe erg en hoe vaak we ook ruzie hadden. Anderen zouden zeker denk ik na een aantal jaren al gescheiden zijn. Ik heb veel met gedachten gelopen van “ik stop 'r mee!”, maar uiteindelijk maakte ik of  zij het weer goed. Ik kon dat nooit verklaren….als ik om me heen kijk en zie hoeveel mensen er uit elkaar gaan, soms nog geen maand getrouwd.

   Het laatste tafereel was een spetterende ruzie, een paar maanden voor mijn verandering. De gemoederen liepen zo hoog op dat ik uit frustratie de marmeren salontafel in de woonkamer met mijn voet in bijna honderd stukken trapte. Dit gebeurde voor de ogen van mijn kinderen, die natuurlijk helemaal overstuur raakten. Op dat moment zag ik het helemaal niet meer zitten, ik was te ver gegaan. En toch hadden we na een aantal uur weer alles gesust en een nieuwe tafel gekocht. Mijn leventje ging gewoon weer verder. We waren alles weer vergeten en ik begon met avondschool en deed rustiger aan.

Gelovige collega

   Ik werkte met een collega die ongeveer een jaar bij ons werkte, een rustige kerel. Op een keer hadden we bijna de hele dag gewerkt en zo rond drie uur waren we klaar en stonden nog wat te praten. Ik kende hem eigelijk nog niet zo goed, hoewel hij toen al een jaar bij ons was. Daarom vertelde hij me waar hij hiervoor had gewerkt en waar hij vandaan kwam. Hoe of wanneer het ter sprake kwam weet ik niet meer, maar hij vroeg me gewoon eerlijk en kort: ”geloof jij?” Toen ging er bij mij een belletje rinkelen: pas op!

  Een andere collega had wel eens gezegd dat hij een gelovige was. Ik had er helemaal geen erg in en vond het ook geen probleem dat hij gelovig was. We staan best wel open voor een hoop dingen en respecteren mensen wel. Ik heb wel altijd gedacht dat er iets moest zijn dat dit alles tot stand heeft gebracht. Misschien een God. Maar in de bijbel geloofde ik niet, zeker niet met al die ellende op de wereld. Ik heb altijd gedacht dat deze wereld was zoals ie was. Ik was midden dertig en had nog nooit wat met geloof gehad zolang als ik hier rondwandel. Ik had wel eens met gelovigen over geloof gesproken, maar begreep er niks van. Ik zag wel eens van die EO-jongeren lopen en merkte wel iets aan hen, maar dacht: "wat zonde toch van hun leven. Je leven verslijten in die muffe kerkbanken!"

   Mijn collega begon me te vertellen dat hij een tijd ziek was geweest en dat het erom scheelde of hij zou het niet lang meer maken. Toen was hij naar een genezingsdienst geweest en genezen .Daarna heeft hij zijn moeder over laten komen, die 10 jaar aan een hartkwaal leed en medicijnen slikte. Ook zij werd totaal genezen na die genezingsdienst. Afijn….hij vertelde en vroeg me nog veel meer. Er gebeurde iets vreemds, niet direct door wat hij me allemaal vertelde, maar ik kreeg het warm en een gevoel dat ik niet kan beschrijven. Terwijl ik stond te luisteren kreeg ik een vredig gevoel. Ik vroeg mijn collega dingen over het geloof die ik normaal nooit zou durven vragen.

   Dit was op een vrijdag en later op de avond vertelde ik dit aan mijn vrouw in de auto op weg naar een feest, want het bleef toch hangen en in mijn hoofd malen. Zij vond het wel een bijzonder verhaal over die gebedsgenezing, maar zij zei dat ze er niks mee had. Het feestgedruis deed me het even vergeten.   Maar de volgende dag begon als geen andere. Ik was zo mak als een lammetje en had een onverklaarbaar vredig gevoel! Dit was heel de Bert niet die mijn vrouw kende.

Knal!

   Later op die dag moest ik in de hal ff een lamp uitwisselen. Ik was daar mee bezig en stond op het trappetje en zei tegen mijn vrouw dat ze de schakelaar over kon halen. Nou had ik per ongeluk een 42 volt lamp erin gedaan in plaats van een 220 volt lamp. Ik stond met mijn tronie vlak bij de lamp toen de schakelaar overging…… Knal! Ongelooflijk. Ik weet  nog dat ik mijn rechteroog vlak voor de knal dicht voelde gaan. Het meeste glas bleek in de woonkamer te liggen, wat onlogisch was. Ik had geen stukkie glas op mijn lijf, alleen net een klein wondje vlak boven mijn rechteroog. Mijn vrouw was geschrokken maar ook verbaasd dat er haast geen glas in de hal lag.

   Terwijl ik nog in een vredige roes op dat trappetje stond, begon ik te beseffen dat iets me had beschermd .Ik vertelde dat tegen haar. Ze kon het niet geloven maar vond het wel merkwaardig. Volgens mij had ik stekeblind moeten zijn geworden. Ze vertelde ze mij dat ze eerder die morgen een harde bons op zolder had gehoord. Onze kerst(kunst)boom, die stevig tegen een muur stond, bleek omgevallen. Ik heb het naderhand gecontroleerd en de boom weer op dezelfde plek neergezet. Ik kon springen op die houten vloer of wachten op een storm, maar die boom ging niet om. Dit alles was voor mij té toevallig.

   Die avond ging ik op de computer eens op de EO-site kijken, wat daar over God en Jezus te vinden was. Nou toen ik al die onderwerpen zat te lezen, ook over de Heilige Geest, kreeg ik een krachtig besef dat wat mijn collega allemaal had verteld waar was. Er kwam een onschrijflijke kracht in mij. Daar wilde ik meer en meer over weten en lezen. Mijn weekend zat wel snor.

   Die maandag ging ik naar mijn werk,en wilde mijn collega nodig spreken om te vertellen wat er allemaal was gebeurd. Was het toeval dat ik weer een hele dag samen moest werken met hem? Dat was echt feest! Hij vertelde mij dat ik was 'aangeraakt' en dat ik gewoon moest gaan bidden om vergeving van mijn zonden en dat ik in de kruisiging en opstanding van Jezus Christus moest geloven! We hebben gewoon gewerkt en veel gepraat. Ik kreeg het weer warm en het gevoel dat ik in een harnas zat.

Bidden

   Op die avond in bed had ik het met mijn vrouw over dat bidden. Ze zei: “Dan doe je dat toch? Je hoeft je er voor mij niet voor te schamen. Ik doe het ook wel eens, van kleins af aan!” Ze wist niet hoe dat gekomen was, want ze was niet gelovig opgevoed. Ze was wel voorgedragen na haar geboorte, omdat dat nu een maal zo in de familie ging..Ze durfde dat nooit aan me te vertellen, omdat ik er misschien om gelachen zou hebben.  ”Voor ik je kende had ik gebeden dat ik iemand tegen zou komen die gek was op muziek. En later heb  al zolang gebeden dat je zou veranderen!” Nou, dat is dan uitgekomen!

   Ik heb dat gebed die avond in bed gedaan toen ze sliep, want ik durfde dat niet, het leek wel of mijn keel dichtzat. Die nacht lag ik te woelen en te draaien, maar de volgende morgen was ik vrooooolijk! De hele wereld kon vergaan, maar dat mocht op dat moment de pret niet drukken! Op de avondschool leek het wel of ik gedragen werd.

Verandering

   Er is best wat veranderd. Ik rookte ongeveer twee pakjes shag per week en een pakkie sigaretten in het weekend. Ik ben eerder 7 jaar gestopt geweest met roken. Ik had toen mijn shag in één keer weggegooid, had het er in het begin wel moeilijk mee en was.door stommiteiten weer begonnen. In die week na mijn bekering wist ik dat ik met behulp van de Heilige Geest deze verslaving kon stoppen. Ik zei daarom tegen mijn vrouw dat ik er mee ging stoppen.”Weet je het wel zeker?” Terwijl we in de keuken waren zei ik: “In de naam van Jezus geef ik niet meer toe aan deze verslaving!” Ik gooide alles weg. Ze stond met verbazing toe te kijken, omdat ik nooit meer zou zeggen dat ik zou stoppen. Vanaf die dag heb ik geen enkele behoefte meer gehad! Wel afkickverschijnselen, omdat je longen op een gegeven moment schoon worden en je stofwisseling weer anders wordt.

   Met die wetenschap kon ik ook stoppen met de drank Ik drink af en toe nog wel een biertje of een breezer of een wijntje, maar ik ben geen slaaf meer die naar de krat wandelt!

   De Heilige Geest maakte me ook op een moment duidelijk dat ik met sommige muziek maar moest stoppen. Ik kreeg een heel naar gevoel als ik de muziek  draaide.

   Ik zat eerder wel porno te kijken op de computer en had op mijn werk een berg Candy’s waar je makkelijk een stoof van kon maken. Ik kon in het begin geen seksposter meer zien! Ik heb toen alles uit de kast gehaald en aan mijn collega’s gegeven met de mededeling dat ik dat niet meer nodig had. En ik heb het nu ook niet meer nodig.

   Ik ben geen kanjer maar dank God iedere dag dat Hij zo genadig is over mij. Jezus is geneesheer voor iedereen! Leven zonder God is een leeg bestaan, er is geen grotere rijkdom.

Bertus Visser, 2004

© Keerpunt, 2004. Ingezonden getuigenis bewerkt door Kees Langeveld. De naam "Bertus Visser" is een schuilnaam omwille van privacy.


Wilt u naar aanleiding van dit verhaal reageren naar Keerpunt of wilt u weten hoe ook u kunt veranderen? Stuur een e-mail naar Keerpunt:

Mail ons

U kunt een e-mail naar de persoon uit het verhaal sturen. Vermeld dan als onderwerp 'Reactie op je verhaal op Keerpunt'  en gebruik het volgende e-mailadres:

  B e r t u s V i s s e r @ K e e r p u n t . n e t


Lijn ter afscheiding

Home

Klik voor homepage Keerpunt

Verhalen van mensen die veranderden