Melcha en Peter Smit uit Barneveld (Nederland) hadden niets met geloof. Melcha: 'Ik vond het hele geloof belachelijk! Maar nu ik Jezus heb leren kennen, weet ik dat het anders is. Het is het mooiste wat me ooit is overkomen.'
Als wij aan mensen vertellen dat we christen zijn,
rollen ze soms over de grond van het lachen. 'Jij - naar de kerk?!' Ik kan me zo'n reactie
heel goed voorstellen. Dat deed ik zelf vroeger ook. Ik vond het hele geloof belachelijk!
Maar nu ik Jezus heb leren kennen, weet ik dat het anders is. Het is het mooiste wat me
ooit is overkomen.
Aan het woord is Melcha Smit (38) uit Barneveld. Samen met haar man Peter (40) vertelt ze
het verhaal over de laatste twintig jaar van hun leven. 'We leerden elkaar kennen toen ik
17 was', zegt Melcha. 'Ik woonde toen op mezelf, maar dat beviel me niet. Op een avond
nodigde Peter me uit bij hem te blijven en ik ben eigenlijk nooit meer weggegaan...'
In de jaren daarna kregen ze twee kinderen, een dochter en een zoon. Beide zwangerschappen
verliepen moeizaam. Melcha: 'Toen ik in verwachting was van onze tweede had ik alle
complicaties die je in een boek kunt vinden. Na een zware en te vroege bevalling moest het
kindje direct worden gereanimeerd. Hij hield er verschillende lichte handicaps aan over.'
Ook verdere problemen werden het jonge gezin niet bespaard. Melcha: 'Mijn vader overleed,
Peters ouders overleden, we hadden financiële rottigheid, ik kreeg zelfs beginnende
baarmoederhalskanker... Alles kwam tegelijk.'
In die tijd begon Peter belangstelling te krijgen voor het geloof. 'Zondagochtend, als ik om een uur of twaalf uit m'n bed kwam, keek ik wel eens naar een programma van een Amerikaanse dominee, Schuller', vertelt hij. 'Ik vond het wel aardig. Na verloop van tijd vond ik het zelfs meer dan aardig en ging ik er speciaal voor zitten.' Melcha: 'En ik werd daar zo giftig over! Ik stond met de afstandsbediening in de kamer, om die TV maar uit te krijgen.' Maar Peters belangstelling bleef. Hij sprak ook met een bevriend stel over het geloof en kreeg van hen boekjes over de Bijbel. 'Die ik dus woedend achterin een kast smeet', vult Melcha aan. 'Ik begreep niet waar hij mee bezig was.'
Toch verontrustte het Melcha dat ze zo woedend op deze dingen reageerde. 'Ik kon de woorden 'God' en 'Jezus' niet uit mijn mond krijgen, zo kwaad was ik. Bovendien had ik altijd enorme angsten. Ik durfde 's avonds niet alleen thuis te zijn, bang dat ik mezelf iets aan zou doen. Peter begreep daar niets van. Maar ik vermoedde dat het iets te maken had met dingen die ik vroeger had gedaan. Glaasje draaien, geesten oproepen. En ik begon te denken: als ik van die angst af wil, moet ik misschien toch bij het geloof zijn.'
Peter en Melcha besloten advies in te winnen bij hun gelovige kennissen. Die kwamen nog dezelfde avond. Melcha: 'Ik begon te vertellen en onze kennissen vertelden over Jezus en over het geloof. Maar telkens als ik de naam 'Jezus' wilde noemen had ik het gevoel dat mijn keel werd dichtgeknepen. Echt letterlijk. En mijn stem werd dan heel zwaar, alsof het van onderuit m'n tenen kwam. Het was heel beangstigend.'
'De hele avond bleven we praten. Uiteindelijk vroegen ze of ik op m'n knieën wilde
gaan om Jezus te vragen in mijn leven te komen. Dat wilde ik wel graag, maar het lúkte
gewoon niet. Een paar uur later, het was ondertussen diep in de nacht, vroegen ze het
weer, en toen lukte het wel.
En wat er toen door me heenging; ik voelde me zo bevrijd! Alles viel van me af. Die
angsten, die rare stem. Ze zeggen wel eens: je wordt opnieuw geboren, maar zo is het ook
echt! Ik heb wel een uur gehuild, alle emoties kwamen eruit. Maar tegelijk was ik ook zo
blij. Ik kon wel van de daken schreeuwen dat Jezus echt bestond.'
Bij Peter ging het allemaal wat rustiger, maar ook hij gaf in de weken daarna zijn
leven over aan God. 'Het verandert je totale leven', vertelt hij. 'Ik zag het aan Melcha,
ze was een heel ander mens. Aan mezelf merkte ik bijvoorbeeld dat ik sneller iets van
iemand aannam. Ik bood soms zelfs m'n excuses aan - dat zou ik vroeger nooit doen!'
Familie en vrienden van Peter en Melcha reageren vaak lacherig op hun 'bekering'. Zelf
zijn ze er ontzettend blij mee. Melcha: 'Ik zeg wel eens: ik ben dol op m'n man en
kinderen, maar dat Jezus in mijn leven is gekomen, is het mooiste wat me ooit is
overkomen. Daar kan niets tegenop!'.
Lydia Plat
Bron: Ongelooflijk
Wilt u naar aanleiding van dit verhaal reageren naar Keerpunt of wilt u weten hoe ook u kunt veranderen? Stuur een e-mail naar Keerpunt:
Verhalen van mensen die veranderden