Dierentemmer

Cees Schrage (in het Engels 'Case Schrage') was al heel jong gek van dieren. Hij werd een temmer van orka's en andere wilde dieren. Door een verandering in zijn leven gaat hij beter met dieren om. Lees hieronder zijn verhaal.

lijn_keerpunt.gif (1634 bytes)

Cees Schrage (Bron: Love Never Fails Ministry International)
Orka's van tien meter lang, vijfduizend kilo zwaar en met 44 scherpe tanden waren wezens waarmee Cees Schrage, toen 46 jaar, enkele jaren geleden dagelijks te maken had. Hij werkte meer dan 23 jaar met dieren, waarvan ruim negen jaar als hoofd-trainer van walvissen en dolfijnen in Voctoria, Canada. Hij maakte veel mee in die tijd en vond ondermeer een gewonde baby orka waarmee hij zo'n goede band opbouwde, dat er later een film over hem werd gemaakt met de titel "Love never fails" Cees Schrage is geen dierentemmer meer maar evangelist. Cees vertelt:

"Al heel jong was ik gek van dieren. Toen ik 16 was kreeg ik een baantje in dierentuin "Blijdorp". En ook hier geld: begin bij de bodem, dus dat werd kooien schoonmaken. Na enige tijd kreeg ik werk bij het Dolfinarium in Harderwijk, en daarna, bij dat in Brugge.

Toen kwam er in 1974 een telefoontje uit Canada, met de vraag of ik hoofdtrainer wilde worden in het Cenarium op Vancouver Island. Dat is een soort dolfinarium, waarin de dieren, alleen door een net van de oceaan gescheiden zijn. Mijn vrouw Anne en ik emigreerden met onze 2 dochters. Mijn nieuwe werk beviel prima. Ik werkte in die tijd altijd, zonder ook maar één dag vakantie te nemen.

Orka. Foto Stefan Jacobs

Door de jaren heen kwam ik zes keer dicht bij de dood. Eenmaal had ik zo'n zware longontsteking, dat de dokter me vertelde dat ik die nacht zou sterven. Ik was verbaasd toen ik de volgende ochtend nog leefde, maar dacht, nou ja, geluk gehad. Twee maal ben ik bijna verdronken en op het nippertje gered. Weer dacht ik aan een toeval. In die tijd werkte ik ook met leeuwen en tijgers in Edmonton, en twee keer werd ik door een leeuwin zo hard tegen de tralies van de kooi gedrukt, dat ik dacht dat mijn einde gekomen was. Maar ook hier kwam ik schijnbaar toevallig levend uit. En tenslotte viel een orka me aan.

Nu zul je zeggen dat orka's niet bekend staan als agressieve dieren en dat is ook zo. Maar mijn training was gebasseerd op een dictoriaal soort dicipline, waardoor de dieren soms agressief werden. Toen ik die orka het bevel gaf uit het water omhoog te komen, duwde hij mij hard tegen de railing. Om mijn gezag niet te verliezen liep ik meteen weer naar de rand van het water. Toen kwam hij met open bek op mij af en het scheelde weinig of ik had uit twee stukjes bestaan. Geluk dacht ik weer.

Orka. Foto Stefan Jacobs

Orka. Foto Stefan Jacobs

Toen kwam er een paar jaar geleden een uitnodiging van een groep evangelische zakenlieden om eens langs te komen. Mijn vrouw en ik gingen erheen en gek, ik was bang en wilde direkt weg. Maar mijn vrouw hield me tegen. We gingen bij de deur zitten om te kunnen ontsnappen als het een rare bedoening zou worden. Maar ondanks mezelf werd ik getroffen door wat er gezegd werd. Dit waren geen kerkmensen met ernstige gezichten en ook geen "zure" types. Op een of andere manier zag ik Gods liefde in hen. Aan het einde van de avond gingen we naar voren en hebben als kinderen staan huilen. Vreemd ja, maar nu denk ik, God laat tranen in je ogen springen als hij een regenboog in je hart wilt zien.

Case Schrage (bron: Love Never Fails Ministry International)Er veranderde veel, ook in mijn werk. Allereerst begon ik de dieren vanuit een andere houding te trainen, gebaseerd op liefde en respect en niet op agressie. In die tijd vond ik ook de verlaten en gewonde baby-orka van zes maanden, die ik verzorgde en waarmee ik een unieke band kreeg. De orka stierf in 1982 en dat laat me zien hoe betrekkelijk dit leven is, al lijkt alles goed te gaan.

Op het Ocenarium werd ik inmiddels voor de keus gesteld: of weggaan of niet meer preken. Want terwijl ik voor die tijd geen vrije dagen nam, nam ik nu zondagen en vakantiedagen vrij om te vertellen aan anderen wat er met me gebeurd was. Mijn werkgever vond dat ik daardoor te weinig tijd aan de dieren besteedde. Omdat ik niet kon beloven niet meer te zullen preken, moest ik dus weg.

Nu zien we dat ook alles een bedoeling had, want ik ging al mijn tijd besteden aan het doorgeven van het evangelie en we gingen naar ondermeer Afrika, Noorwegen, Zwitserland, de VS, Nieuw-Zeeland, Duitsland, Belgie en Nederland. Hoewel we geen giften vragen, wordt er toch steeds weer gezorgd voor voedsel en onderdak en reiskosten. Daar vertrouwen we op.

Ik geloof dat het evangelie in Europa het gevoeligst is. Als je hier over God begint, worden de mensen nerveus. Niets is moelijker dan proberen mensen iets te vertellen waarvan ze al denken te weten wat het is. Materiële welvaart wordt hier ook erg belangrijk gevonden. Maar je kunt een huis kopen, maar geen gezelligheid. Medicijnen, maar geen gezondheid, plezier, maar geen geluk.

Case Schrage (Bron: Love Never Fails Ministry International)Ik ben verbaasd dat zoveel Europeanen zoveel van God weten, maar dat Hijzelf hen niets doet. God is een levende persoon met wie je kan praten en die van je houd! Stap met een willekeurige krant in de bus en niemand ziet het. Neem je Bijbel mee en de helft van de passagiers kijkt je vreemd aan en begint te fluisteren... Zoiets kan hier blijkbaar niet.

Ik hoop dat mensen gaan ontdekken wat God hen wil geven, net zoals ik dat heb ontdekt. Want nu zie ik dat zowel de negatieve als positieve dingen in mijn leven een reden hadden om te gebeuren. En het leven daardoor veel mooier worden."

Case Schrage (bron: Love Never Fails Ministry International)Bron: Tekst overgenomen van een BBS. Foto's met Case Schrage ontvangen van "Love Never Fails Ministry International", de internationale bediening van Case Schrage.
Foto's waarop alleen orka's te zien zijn: Stefan Jacobs

Cees (Case) Schrage spreekt in kerken, op scholen, tijdens congressen, in radio- en televisieprogramma's. Op tientallen Nederlandse scholen – christelijke en openbare, basisscholen en middelbare scholen - gaf hij al een lesuur, met videobeelden van het gedrag van dieren en ook zien we hem bezig als wildedierentemmer.


Wilt u naar aanleiding van dit verhaal reageren naar Keerpunt of wilt u weten hoe ook u kunt veranderen? Stuur een e-mail naar Keerpunt:

info@keerpunt.net

De redactie van Keerpunt heeft vragen gekregen over orka's en over dierentemmer worden. We hebben hiervan geen kennis en verzoeken u daarom hierover niet te e-mailen. Keerpunt verstrekt evenmin informatie over spreekbeurten door Case Schrage.


Lijn ter afscheiding

Home

Klik voor homepage Keerpunt

Verhalen van mensen die veranderden