"Ze dachten dat ik wel een hele oude geest moest zijn"

Diane Ruiter vertelt over haar New-Age ervaringen.

lijn_keerpunt.gif (1634 bytes)

‘Als tiener hield ik me al bezig met paranormale dingen. Ik sloot me aan bij jongeren die net als ik filosofisch waren ingesteld. We droegen lange, zwarte kleren, sieraden met symbolen, veel make-up en we toupeerden onze haren recht omhoog. Ik voelde me uniek en bijzonder!"

Diane Hemstede uit Groningen is nu 30 jaar en haar wilde (en getoupeerde) haren een beetje kwijt. Wat ze nog wel heeft, is haar belangstelling voor alles wat 'meer is tussen hemel en aarde'. Jarenlang zocht ze door meditatie en Tarotkaarten naar haar 'levensdoel' en haar 'geleidegeest'. En die vond ze! Alleen anders dan ze had voorzien...

Oude geest

Haar belangstelling voor het paranormale kreeg Diane met de paplepel ingegoten. Haar vader sprak vaak over andere dimensies of geesten, waardoor Diane ook zelf boeken over deze zaken ging lezen. Diane: "In de loop van de jaren stelde ik voor mezelf een godsdienst samen uit elementen van Hindoeïsme, Boeddhisme en Taoïsme. Ik geloofde in reïncarnatie - dat je je als mens steeds meer ontwikkelt, tot je uiteindelijk opgaat in het licht. En ik geloofde dat God energie was, met een goede en een kwade kant. Ook probeerde ik technieken uit, zoals buiten je lichaam treden."

Op haar vijftiende volgde Diane een meditatiecursus. "Mijn mede-cursisten waren verbaasd dat ik al zo 'ver' was. Ze dachten dat ik wel een hele oude geest moest zijn. Voor een puber is het natuurlijk fijn om te horen dat je zo bijzonder bent. En nu wist ik ook waarom ik niet goed kon opschieten met leeftijdsgenoten en op school vaak gepest werd; ik was immers veel ouder! Door zo over mezelf te denken ging ik echter wel neerkijken op andere mensen. Ik vond ze maar burgerlijk."

Naïef

Onder invloed van het Sjamanisme begon Diane met rituelen, waardoor ze haar omgeving en toekomst zou kunnen beïnvloeden. "Ik mediteerde zo'n twee keer in de week en probeerde goede dingen te bewerken. Maar de gedachte dat alles om mij heen eigenlijk kwam door mijn toedoen, maakte dat ik me erg verantwoordelijk voelde. Ik leefde dan ook voortdurend in angst."

Tijdens haar studie pedagogiek kwam Diane in contact met een studiegenote die christen was. "We praatten veel over het geloof. Soms ging ik bij haar eten en dan bedankte ze God voor het eten. Dat vond ik zo naïef. Om te denken dat God een Persoon was. Hoewel ik het dus niet kon geloven, trok het idee van een persoonlijke God me wel aan. En vanaf die tijd gebeurden er meer toevallige dingen, die mij op de Bijbel wezen. Ik las ergens een bijbeltekst of hoorde iets op de radio en telkens waren dat antwoorden op vragen waar ik mee rondliep."

Boekje

"Op een dag kwamen er mensen aan de deur met een enquête over het geloof. Ik vond dat wel leuk, dus ik legde het een en ander uit. God is energie, Jezus is een hoog geïncarneerde geest, enzovoort. Toen ik naar boven liep dacht ik: "zo, dat heb je mooi verteld."

Boven las ik het boekje door, dat ik van hen gekregen had. Het ging over het christendom en hoe Jezus de weg naar God is. Terwijl ik het las, wist ik het ineens zeker: wat hier staat is allemaal waar! Daarna heb ik gebeden: "God, als U bestaat, dan wil ik U leren kennen." Dat heb ik ervaren toen ik enkele weken later in de kerk van mijn vriendin kwam. Ik weet niet meer waar de preek over ging, maar ik ging weg als een ander mens. Ik had het gevoel dat ik overstroomde van vreugde en liefde. Toen, en nu nog, wist ik zeker dat God een persoonlijke God was en dat Hij van me hield. Bij Hem mag ik mezelf zijn en dat geeft zoveel rust! Alles viel op z'n plaats."

Doodgedrukt

Na haar besluit Jezus te willen volgen, kwam Diane in contact met de duistere kant van de geesten die ze altijd had gediend. Op een ochtend werd ze wakker, met het angstige gevoel dat er iets zwaars op haar lag. "Het leek alsof ik half doodgedrukt werd. Toen ik riep: "Jezus, help me!", ging het gevoel weg.

Door deze ervaring heb ik mijn oude geloof in zijn ware gedaante gezien. Ik zie nu ook dat we onszelf niet kúnnen verlossen, wat ik wel altijd dacht. Alleen Jezus kan de kloof tussen God en ons overbruggen. Ik ben blij dat ik door Hem nu bij God mag horen. En dat nieuws geef ik ook graag weer door!" ¶

 

Keerpunt, 2001. Overgenomen uit: Ongelooflijk. Tekst: Lydia Plat. Bewerking voor Keerpunt: Kees Langeveld.


Wilt u naar aanleiding van dit verhaal reageren naar Keerpunt of wilt u weten hoe ook u kunt veranderen? Stuur een e-mail naar Keerpunt:

info@keerpunt.net


Lijn ter afscheiding

Home

Klik voor homepage Keerpunt

Verhalen van mensen die veranderden