Ik was een satanist

Laura werd een satanist, nadat ze in haar jonge leven teleurstellingen en vreselijke dingen had meegemaakt. Lees hieronder haar verhaal.

lijn_keerpunt.gif (1634 bytes)


Vrouw in zwart (Hemera Photo Objects) Wat is een satanist? Voor mij was een satanist iemand die gelooft dat god in jezelf zit. Jij bent zelf god. Je gelooft niet in het christelijke beeld van God. Je hebt een hekel aan sommige dingen in het christendom, zoals "de ander de wang toekeren als je geslagen wordt". De doornsnee-satanist gelooft niet in God en ook niet in Satan. Maar ik deed dat ergens wel, een vaag besef.

Ik droeg een pentagram en ging helemaal in het zwart. Leren broek, lange zwarte jas, soms spikes om mijn hals. Mensen liepen in een boogje om mij heen, wat ik wel prettig vond. Ik luisterde naar muziek met anti-christelijke teksten en trapte een beetje rotzooi bij het uitgaan. Ik was trouwens niet aangesloten bij de kerk van Satan. Ik heb niet aan lagere of hogere magie gedaan en ik deed niet aan rituelen.

Kwaadheid en teleurstelling

Vanuit kwaadheid en teleurstelling ging ik mij met satanisme bezighouden, drugs gebruiken en veel drinken. Ik had een slechte band met mijn vader. Mijn opa verloor zijn geloof in de periode dat hij op sterven lang. En ik heb vreselijke dingen doorgemaakt. Ik had namelijk een relatie met een agressieve kerel. En door toedoen van hem kreeg ik een miskraam. Dat was voor mij iets waar ik niet mee om kon gaan, het was iets waar ik geen vrede mee dacht te kunnen hebben.

Het was in oktober 2000 - ik was 16 jaar - dat ik in contact kwam met een vrouw die ik tegenwoordig als 'mijn zusje' beschouw. Samen met haar man is ze eigenaar van een Christelijke website ( www.faq-online.nl ). Bij toeval kwam ik terecht bij één van haar verslagen. Het was een verslag over satanisme.

Fel

Toen ik erop reageerde was ik niet mild, maar ik had dan ook absoluut niet verwacht dat ik een reactie terug zou krijgen. Maar ik kreeg dus wél een reactie, en tot mijn aangename verrassing was deze ook fel! Ik reageerde weer terug en de maanden die daarop volgden bleven we dagelijks intensief contact houden per e-mail.

Ik begon haar te vertrouwen en ik begon te vertellen wat er allemaal in mijn leven was gebeurd. Ze luisterde heel geduldig en begon me langzaam maar zeker te vertellen over de Heer. Zo leerde ik, dat de dingen die misgegaan zijn in mijn leven niet de schuld zijn van de Heer, maar dat die mij zijn aangedaan door mensen. Mensen die onder invloed staan van satan.

Om wie ik nog steeds veel geef

Mijn omgeving was er van het begin af aan van op de hoogte dat ik een Christen had leren kennen die me van alles over het geloof aan het vertellen was. Ik had toen nogal wat vrienden die satanist waren, die me niet meteen hebben laten vallen. Ze vonden het in het begin wat vreemd dat ik me ervoor interesseerde, en ik merkte al snel dat ik toch een beetje een buitenstaander begon te worden voor de meeste. Echter was er een erg hechte club van mensen die ik nu nog zo nu en dan spreek, waar ik nog steeds veel om geef… Mensen, satanisten die mij niet hebben laten vallen, ook niet op het moment dat ik vertelde voor de Here Jezus te hebben gekozen. Op dat moment waren zij niet langer mijn broeders, maar had ik nieuwe broers en zussen, alleen duurde het lang voordat ik dat besefte.

Twijfels en terugval

Ik kreeg zo nu en dan twijfels. Alsof ik satan in mijn oor hoorde praten. Het was de nasleep van mijn tijd in het satanisme. Ik was een satanist die in God geloofde. Ik had echt last van plagerijtjes. Daarom deed ik al mijn satanische muziek weg, mijn pentagrammen de deur uit, en al het andere wat occult was, zoals een wajangpop uit Indonesië…

Dat hielp, maar niet helemaal en niet voor lang. De twijfels in het geloof kwamen op een gegeven moment terug, sterker dan eerst. De verleiding was groot om om terug te vallen in het oude leventje: onafhankelijkheid, drugs gebruiken, te veel drinken, zonder angst gevaarlijke dingen doen. Aan die verleiding kon ik haast geen verzet meer geven.

Ik had een tijdje geen contact meer met mijn bovengenoemde vriendin en verviel in oude gewoonten: Ik had ineens geen vertrouwen meer in de Heer.

Terugkeer

Toch was de Heer er nog, want op een gegeven moment toen ik op vakantie was met mijn ouders - ik was toen zo goed als overspannen - had ik heel sterk het gevoel dat Hij liet merken dat Hij er was. Ik zat buiten met mijn hond en keek uit over eindeloze heuvels, prachtige groepjes bomen en een ondergaande zon. En het was alsof de wind me vervulde met liefde. Alsof de Heer rechtstreeks mijn hart aansprak en me herinnerde aan wie Hij was. En dát Hij er was.

Toen besloot ik zo snel mogelijk weer contact op te nemen met mijn vriendin. Zij was erg blij weer van me te horen en had al lang in de gaten gehad dat er iets mis was, ze had het verwacht. We besloten haar vader om hulp te vragen.

Bevrijd en gewapend

De vader van mijn vriendin heeft toen een handoplegging gedaan, want dat is de gave die hij van de Here heeft gekregen. Dat was een heel bijzondere ervaring. Eerst gingen we bidden en ik voelde een hoop weerstand in me. Ik kon mijn ogen niet rustig gesloten houden, ze bleven trillen en knipperen terwijl ik ze dicht hield.

Toen stond de vader van mijn vriendin op en legde zijn handen op mijn hoofd. Hij begon in een taal te spreken die de Heilige Geest hem deed spreken, en in de Naam van de Here Jezus werd de demon geboden mijn lichaam en geest te verlaten en mij voortaan met rust te laten.

Daarna gingen we weer bidden en ik merkte het verschil METEEN! Geen last meer van knipperende ogen, geen fluisterende stem meer in mijn achterhoofd. Dit is slechts een korte tijd geleden gebeurt, en ik heb GEEN last meer van demonische plagerijtjes.

Ook tegen de verleidingen van drugs, alcohol, en het 'op het randje' leven - waar ik zo vreselijk veel van hield - kan ik me nu wapenen! Ik ben zo gelukkig met de Heer.

Iedereen moet Hem leren kennen

Ik ga zeer binnenkort beginnen met een opleiding die ik thuis kan volgen, ik heb een baantje voor een paar uur in de week en de rest van mijn tijd kan ik besteden met het verspreiden van het woord van de Heer. Ik ben Hem zo dankbaar en ik wou dat iedereen Hem zou willen leren kennen.

De Heer is geduldig en Hij wacht op de mensen die Hem nog niet kennen. Hij is als de wind. Je ziet Hem niet, maar je wéét dat Hij er is, doordat je merkt dat Hij veel voor je doet!

Mijn leven is ergens heel erg verandert, en van de andere kant haast niet! Ik ga nog steeds uit, ik ga nog steeds met iedereen om, ik weet nu alleen wat mijn grenzen zijn. En ik heb altijd Iemand om op terug te vallen. Hij wijst mij de weg en Hij zorgt dat me niks meer overkomt. De Heer is werkelijk een Vader! Ik ben blij dat ik de kans heb om over Hem te vertellen.

Op het moment loop ik rond met plannen voor een eigen website, ben ik veel te vinden op een Christelijke chatbox om daar mensen te helpen en in de toekomst ga ik weer lekker discussiëren over de Heer op het forum van www.faq-online.nl.

De Heer heeft zonder twijfel mijn leven gered! Daarvoor wil ik Hem bedanken, en ook mijn vriendin, die zich perfect door Hem heeft laten leiden. Ik hoop dat ik door het verhaal over mijn bekering op te schrijven iets terug kan doen voor de Heer!

Ik ben nu bijna een jaar lang aan het 'groeien' in het Christelijk geloof. De keuze voor de Heer is niet moeilijk is en je krijgt er heel veel voor terug!

Laura, 2001

Keerpunt, 2001. Bewerking en opmaak: Kees Langeveld. Foto: Hemera Photo Objects.


Wilt u naar aanleiding van dit verhaal reageren naar Keerpunt of wilt u weten hoe ook u kunt veranderen? Stuur een e-mail naar Keerpunt:

info@keerpunt.net

U kunt een e-mail naar de persoon uit het verhaal sturen. Vermeld dan als onderwerp 'Reactie op je verhaal op Keerpunt'  en gebruik het volgende e-mailadres:

laura@keerpunt.net


 


Lijn ter afscheiding

Home

Klik voor homepage Keerpunt

Verhalen van mensen die veranderden